Ale po kolei. Po konsultacji telefonicznej z dr, w sprawie drastycznie chudnącej Bagietki, pognałam do lecznicy po zalecone dodatkowo - dla ratowania znikającej w oczach świnki - kroplówki i lek antywymiotny. Wyniki nerkowe wyglądały nieciekawie i pojawiło się podejrzenie, że narkoza wyszła Bagietce jakby "bokiem" - że zaszkodziła nerkom, z którymi wcześniej problemów nie było. Zwierz przestał jeść, bo szwankujące "fasolki" powodowały mdłości, co wiele wyjaśnia, bo w tej sytuacji też nie byłabym w stanie nic przełknąć.
Dziś Bagunia odmówiła ratunkowej kategorycznie. Ponieważ od trzech dni je, wybrednie i niezbyt obficie, dostała śniadanko jak cała reszta towarzystwa. Trzeba było widzieć jak pracowicie pożerała otrzymaną spyżę!
Razem z sąsiadką zza krat ćpały łapczywie i w wielkim skupieniu, nie odrywając paszcz od jedzenia. Baga, co prawda, zerkała zezem na poidło, ale nie była w stanie oderwać się od miski i zielonej góry...Patrzyłam na tę scenę ze łzami w oczach i radością w sercu. Niech tak zostanie!
Tego już nie rozumiem wcale. Mamuśka jest wyniszczona bardzo i to widać. Ma sterczący, wysklepiony w łuk, straszliwie chudy kręgosłup. Zielone pochłania bez opamiętania, nadrabiając okres przymusowego postu. I widzę z radością, że z kumoszką zza krat nieźle się Bagunia komunikuje. Gdy zyskam pewność, że sąsiadka nie jest w ciąży, spróbuję łączenia. Obie dziewuszki samotne... 
