Pierwszy w naszym domu pojawił się Serdel, którego dumną właścicielką jest olka2190. Kupiony w kwietniu ubiegłego roku w zoologu miał być dziewczynką... (według pierwotnych zamysłów miał też być rozetką tricolor) Na imię miał Lolcia, ale kiedy po czasie okazało się, że co nieco mu urosło...trzeba było zmienić imię na Lolek. Ciałka jednak przybywało, boczki się zaokrąglały, wyglądem prosiek zaczął przypominać serdelek i tak został Serdelem
malutkie Serdelątko : )
tłuścioszek. jeszcze szczupły.
Serdelek jest świnką stacjonarną, chociaż zdarzy mu się dostać głupawki i odstawiać dziki galop dookoła klatki. Często zastyga w bezruchu i filozofuje, patrząc w siną dal, potrafi się tak "zawiesić" nawet na kilka minut.
Jest bardzo muzykalny, szczególnie upodobał sobie uwerturę na czwartym pręcie. Ulubione zajęcie - zwijanie się w kłębek na hamaczku. Hamaczek jest największym dobrodziejstwem tego świata, oczywiście zaraz po trawie i ogórku.
Rok później, 21 kwietnia tego roku, dołączył do nas adoptowany Paproszek
Moje maleństwo kochane, oczko w głowie i jednocześnie kudłaty terrorysta, który nie uznaje zwrotu "za chwilę", wszystko musi być już, teraz, zaraz, natychmiast, dawaj tą trawę bo z głodu umieram!!!
Paproch to biegające ADHD na czterech łapkach, jak się rozpędzi, to nie wyrabia na zakrętach, a autofokus w aparacie za nim nie nadąża. Na wybiegu urządza sobie biegi przez płotki, przeskakując przez kuwetę klatki, moje nogi, jeszcze raz przez kuwetę i tak w kółko. Chętnie wyciągnąłby stópki leżąc u mnie na kolanach, ale nie ma czasu. Położy się na góra kilka minut i już musi pędzić dalej.
Za hamaczkami nie przepada, o wiele bardziej lubi norki i wszelkie inne kryjówki, gdzie może się schować i udawać, że wcale go nie ma. Pije z poidełka tak głośno, że czasami słychać go w drugim pokoju
moje małe czupiradło
Uroczych masz panów