PATASZON i PAT - śliczne dzikusy [Łódź]

[porcella]

Tunele zaakceptowali, ale wyciagnac ich potem! Może takie mostki z patyków? Na wybiegu byli za, ale ja mam jeden taki mostek, wiec się trochę przeganiali. Cieszę się, że do Ciebie trafili

[Dzima]

Macałam ich
Kawał cuya!

[Pulpecja]

A Pat i Pataszon będą u mnie od wtorku przez 2 tygodnie

[porcella]

No to napisz wtedy cokolwiek, bo coś ten watek szczęścia nie ma

[kimera]

Chłopaki nauczyli się uciekać z zagrody - co to dla nich wypchnąć kratkę . Zamieszkują głównie pod stołem i pod kaloryferem za firanką. Zabrałam więc kratki i podścieliłam im kocyk. Potrafią korzystać z norek, ale wolą schować się w kącie. Chętnie też ogryzają kable i spacerują gęsiego w kierunku stołu.
W porównaniu ze "zwykłymi" świnkami wydają się dziwnie długie. Niby są oswojone, ale złapać takiego to prawdziwa sztuka. Wydzierają się potem z rąk, a są duże i silne. Te cechy mają wspólne z prawdziwymi cuyami.

[zwierzur]

Świniofretki...!

[Świnkolub]

Kocham te śliczne Świniaczki

[Świnkolub]

Jestem fanką tych skunksowatych i jednego nie rozumiem: dlaczego ich ktoś jeszcze nie adoptował? jako że mamy już spore stadko dziewczynek, to tylko sobie na cudniaki tęsknie popatrujemy z moim dzieckiem. Pozdrawiam chłopczyków i opiekunki

[kimera]

Chłopcy są jednocześnie oswojeni i płochliwi. Płochliwość jest chyba ich cechą wrodzoną. Bez wahania podchodzą do mnie, biorą jedzenie z ręki, spacerują po mieszkaniu, stają słupka wabieni pietruszką. Jednocześnie jednak boją się nagłych ruchów, nachylania nad nimi i dotykania w klatce. Głaskanie na kolanach tolerują, ale nie są zachwyceni.
Najgorzej jest jednak z łapaniem. Panika potworna, wyrywanie się z rąk, gubienie sierści i dyszenie. Nie krzyczą jednak przy tym, czyli nie boją się, tylko bardzo im się nie podoba ograniczanie wolności.

[margonel]

Kocham ich ! I najchętniej widziałabym te miśki za swoją firanką i pod swoim stołem, ale jestem już szczęśliwą "pańcią" czterech hrabiów, po parze w dwóch wielkich zagrodach. I na ten moment trzymam się zdrowego rozsądku. Jest tu tyle świnulek, które chciałabym przygarnąć i do serca i do domu, ale …. cóż !
Oby Pataszonki znalazły miłość i odpowiedzialną opiekę w nowym domku.