Kromkowe stado świnkowe - pożegnanie

[jasnoluska]

[MartusiaMartus]

[Marta_K]

To takie przykre... Patrzę na zdjecia i widzę te szczęśliwe pyszczki...
Ryszarda...
Franciszka...
Lucjana...
Stefana...
Tadeusza...
Gabriela...
I Antoniego...

Siedmiu wspaniałych chłopców. Każdy inny... Wyjatkowy... Tak krótko dane im było cieszyć się życiem... Tak bardzo za nimi tęsknie...
Tak chciałabym cofnąć czas i coś zmienić. Zrobić inaczej. Częściej ich przytulać. Raz jeszcze pocałować, spojrzeć w te ufne oczy i powiedzieć jak bardzo ich kocham choć dla innych są tylko zwierzęciem...
Tyle żyć które bezpowrotnie minęły... Gdzie popełniłam błędy? Może mogłam coś zauważyć, zrobić by mogli dalej być ze mną... Mam straszne wyrzuty sumienia, że czegoś na pewno nie zrobiłam, że za mało czasu mialam dla nich... Szczególnie odkąd jest Małgosia...

Została juz tylko trójka pyszczkow. Jerzyk, Marian i Havranek...
Tak dziwnie się karmi tak mało swinek... Tak dziwnie jest gdy jest takie małe stado...
Ehh... Musiałam się gdzieś pouzalac... Padło na ten wątek..

[loriain]

[sosnowa]

Wiem, że tak się myśli, ale przecież wy jesteście dla swoich świń tak troskiliwymi rodzicami, że oby wszystkie dzieci tak miały. Ile razy widziałam was w Medicavecie, zawsze ciepło mi się na sercu robiło. Nic nie macie sobie do zarzucenia.

[katiusha]

[Marta_K]

https://www.instagram.com/p/BMvP1EXAkpj/
Nasze stado już takie niewielkie...

[Pani Strzyga]

[Chocolate Monster]

Co tam u Was?

[Marta_K]

U nas nic ciekawego... Stado już mikroskopijne.... Trzech dojrzałych Panów...
Havek na diecie, 1500 gram żywej świni... Źle to znosi... Ciągłe wrzaski i kłótnie, aby dostać dodatkowe jedzenie... Rzuca miską po klatce jak tylko skończy jej zawartość (bardzo szybko)
Jerzyk - na diecie, nieco drobniejszy od Havka, bo 1300 gram... Ale stawy mu szwankują, on od początku ma problemy ruchowe... Nigdy nie był w stanie w pełni się umyć, a teraz dr Kasia już nastraszyła nas, że za chwilę będzie miał problemy bólowe, nie będzie mógł się ruszać... I kategorycznie kazała go odchudzić... On spokojniej znosi dietę... Czasem coś tam pomarudzi, ale dzielnie zjada co ma i się tym zadowala...
Marian... tu najgorzej... Tykająca bomba zegarowa... Codziennie strach czy nie zrobił się ropień... Cały czas na dokarmianiu, choć sam też coś próbuje jeść... Chudzina niestety.... Co przytyje i się cieszymy, to zaczyna chudnąć... Co 1,5 m-ca góra co 2 m-ce korekcja zębów.... Ale póki jest nadzieja, a on zadowolony z życia, to i my nie narzekamy tylko karmimy i kochamy....

Ogólnie to się wypaliłam.... kocham moich Panów, ale po dotychczasowych świnko-doświadczeniach, codziennie boję się czy następnego dnia będzie wszystko w porządku, czy nie przyjdzie mi znów walczyć z wiatrakami....