W związku z ewidentnie nerwicowym podłożem jej megazaparcia muszę się jeszcze powstrzymać od kąpieli, choć mnie ręce świerzbią.Kuracja się powiodła, juz wczoraj rano było dużo bobów, a w ciągu dnia przybyło ich tyle, że nikt nie wie ile, ale żeby to jedna i w dodatku niezbyt duża świnia zrobiła, to trudno uwierzyć. Część jest nieco gumolastyczna na skutek parafiny, więc się pięknie dają nabijać na palce i pazury ewentulanie wkręcać w kłaki. Ale ulga jednak, bo chyba już jest w miarę ok.
Obie żrą na wyścigi, wygrywa chyba Murgusia, które jest żarta, jakby ważyła z półtora kilo. Jest też fantastycznie rezolutna, Nie tylko nosi sobie cykorię do jamki
, ale drze się od świtu o zielone, a dziś, kiedy nieopatrznie położyłam coś na dachu jej klatki w trakcie jej konsumpcji sporych kawałków jabłaka, dała dyla za jamkę, owszem, ale złapała po drodze jabłuszko, bo strach strachem, a jeść trzeba 
.
Monty Python jak zawsze wymiata 