Futrzane stado Paprykarza

[paprykarz]

A gdzie tam. Mnie nie można hehehe Nie mam czasu umierać. Jak miałam guza na mózgu to tez nie mogłam bo kto by mi się futrami zajął

[koni]

Wiem jak to jest...zanim poznałam męża, spałam przez 10 lat z psem haha...zasypiał w nogach, a budziłam się z jego zadkiem pod moim nosem. No, a jak wykąpany był, cuchniał tym szamponem dla psów i ładował się cały na mnie, moczył wszystko kręcił ogonkiem i był najlepszy. Powrót do domu to 10-minutowy relaks na podłodze pod drzwiami...wylizana cała buzia i tyle radości, że aż nie da się opisać...
Ostatnio w wątku adopcyjnym widziałam jakieś psiaki...i aż mi się gorąco zrobiło...ale TŻ spojrzenie ostudziło mnie szybciutko. Pokocha świnki, a później i psa pokocha
Twojej rodzinki trochę zazdroszczę...ale roboty przy nich już nie bardzo...

[paprykarz]

Jestem tak jakoś przyzwyczajona do tego, że nie odbieram tego jak ciężkiej roboty To jakby we krwi mam

[katiusha]

Tak serio z tym guzem..? Nie ma co zaprzeczać, ogarnianie zwierzyny to przyjemność.. Nie da się chyba być obojętnym, choć się zdarzają odszczepy psychiczne

[Foggy]

Czytam historię i... nie mogę A myślałam, że najbardziej hard akcję miałam ostatnio u siostry, kiedy to Kajtek narobił kupę na jej łóżko... Pół biedy, tyle że ona była rzadka i przeciekło pod koc... szczegółów może oszczędzę

Pokocha, pokocha, miłość bywa nieunikniona

[paprykarz]

Tak serio z tym guzem..?

Tak, było, minęło Tylko na przysadce mózgowej był.

"Oł noł". Kupa w łóżku. Tego jeszcze nie miałam.

[Foggy]

Ja też nie. Moja siostra miała

[paprykarz]

Ja tylko raz miałam narobione na jeden koniec dywanika małego i przykryte drugim końcem Toffi pewnie próbował zakopać.

[Lilith88]

Ojj wesoło Ty tam masz, same rozrabiaki

[Pulpecja]

Jak się już tak chwalimy - to ja 5 stycznia rano miałam w sypialni dwie rzadkie. I powiem Wam, że nawet się ucieszyłam, bo były całe krwiste, to nie marnując czasu (nawet kawa mi była niepotrzebna), telefon do weta, czy pracuje, psa do samochodu i cały dzień w lecznicy. Ale Mopik jak nowy .

Też nie potrafiłabym żyć bez moich sierściuchów. Dziecko mam jedno, ale psy dwa, koty obecnie też dwa (ale bywało więcej) i świnki trzy. W dzieciństwie nie miałam w domu zwierząt, mój mąż też, więc teraz się uszczęśliwiamy. Tylko czasami myślę, że córkę to już uszczęśliwiamy na siłę .