CAVIARNIA

Królas toczy bój ze zmienioną perspektywą i przeniesionym środkiem ciężkości. Z trudem powstrzymuję odruch "leć i ratuj", gdy się zwierz przy nieudanej próbie przewraca - czyli dość często. Zabezpieczony, żeby mu się krzywda żadna nie stała, ale nauczyć się świata od nowa musi sam. Chwilami ciężko na te wywrotki patrzeć, ale chłopaczek się nie zniechęca i to jest najważniejsze.
Pan Pędraczek ratunkowej nie lubi. Ratunkową jeść się wzbrania. Dokarmiany być sobie nie życzy. Współpracy w tym zakresie odmawia całkowicie i stawia czynny opór. Walczymy więc wiele razy dziennie... Kto próbował paść świnię przemocą, ten zrozumie. Ropień nieco zmalał, ale białego piskorza przytrzymać autentycznie strach - krztusi się i pluje, drze paszczę i wyrywa się z całej siły. Nie chcę, żeby się zachłysnął, przerywam mordercze zabiegi związane z dożywianiem konającego w mękach stworzonka, oblewają mnie siódme poty, czy aby mu się nieszczęsnemu nie stało nic złego. Adorowana troskliwie świnia włącza w tym momencie turkoto-grucharkę, rozpłaszcza się dekoracyjnie i bezstresowo, bo już nie pcham nic do zadowolonej gęby. Siły wszelkie odstępują karmicielkę nieszczęsną na czas pewien do cna. Wczoraj zjechała trawa, wyjątkowo aromatyczna, tłusta, źdźbła w sobie nabite, aż miło wąchać i patrzeć. Towarzystwo opycha się, tylko chrupot słychać. Po kolejnej wojnie podjazdowej, pełnej zasadzek i niespodziewanych zwrotów akcji, oddałam blondyna kumplowi do klatki. Zadekował się, dziad szczerbaty, w domku, a ja zajęłam się swoją robotą. Nietypowy dźwięk oderwał mnie od odrabiania pańszczyzny - bezzębny całym ciężarem wisiał na zielonym pędzie, przygniecionym ciężarem trawiastej góry i usiłował go pożreć metodą "na węża - anakondę-pytona. Jednym pazurkiem kurczowo trzymał się krat... i zsuwał się nieubłaganie, bo łyse dziąsła na harpun widać nie nadają się za bardzo. Dokarmiamy nadal, ale czekam, aż sam z jedzeniem zaskoczy, bo do Tworek trafimy oboje.

A jakby posiekać tę trawę? Albo utrzeć na tarce marchewkę? Przepraszam, na pewno sama na to wpadłaś

Ogólnie obraz bardzo podobny do tego, co zaraz po korekcji przechodziłam z Lusią - wcześniej ją dokarmiałam, to jadła ze strzykawki chętnie, ale wtedy jej nie bolało :/ Co się namordowałam przez pierwsze trzy dni z tym piskorzem kudłatym, to moje - jedyny ratunek to było "świńskie burrito", czyli futrzak zawinięty w kocyk na sztywno. Na szczęście już się jakoś ogarnęłyśmy - Lusia miała tylko korekcję, w przeciwieństwie do Twojego prośka... Trzymam kciuki z całej siły, niech się klusek też ogarnie
Swoją droga uwielbiam Twój sposób pisania...

A tak w ogóle mały protip - pewnie i tak wszystko wiesz, ale co tam, napiszę
Luśka ratunkowej samej w sobie tez nie lubi, ale ratunkowa wymieszana z probiotykiem to już inna rozmowa. A ratunkowa z dodatkiem zmielonych płatków owsianych i odrobiny zmielonego siemienia lnianego to sam smak, nie nadążam zmieniać strzykawek i muszę je siłą pannicy z dzioba wyciągać, bo oddać nie chce
A jeść najpierw zaczęła pokrojonego w bardzo cieniutkie, wąziutkie paseczki ogórka, którego wciągała jak spaghetti. Potem było tak samo pokrojone jabłuszko i arbuz, oczywiście wszystko bez skórki. Marchewka za twarda, trawa za bardzo włóknista, wszelkie listki tak samo, nawet koperek.

Kiedyś hitem dodawanym do karmy ratunkowej dla apetytu byl mielona kozieradka, ale zdaje się, że karmy ziętka ją mają od razu...

Pędrak zarasta po pęknięciu drugiego ropnia. To totalny lekoman! Ze strzykawki proszki wszelkie, nawet te gorzkie łyka bez protestu i patrzy, czy nie ma więcej. Strzykawka z ratunkową jest traktowana jak narzędzie potencjalnej zbrodni. Biedna "ofiara" rozpaczliwie szuka dróg ewakuacji i usiłuje wiać. Ponieważ się na owo "wianie" nie godzę - włącza się alarm. Bezzębna, wyjąca rozdzierająco paszcza kruszy kamienne serca, u mnie powoduje wzrost ciśnienia i spadek samopoczucia. Gadzina biała nie chce jeść. Trę, przecieram, mieszam, rozdrabniam... Blondas chyłkiem wychyla się na lustrację zawartości michy, co polega na dzikim ryciu w misce, zakończonym rozniesieniem żarcia po całej okolicy. Do wnętrza świni trafiają ilości śladowe. Chwilowo dogadaliśmy się co do jabłuszka w postaci cieniuteńko krojonych frytełek mikro - tarte, siekane, miksowane - fuj! Trawę głupek biały uparł się wciągać od strony łodygi i tylko w całości - cięta, miękkie, delikatne źdźbła - błee! Efekt jest taki, że siedzi chudy blondas z wielkim, grubym łodyżyskiem wystającym z paszczy i widowiskowo mamle. Rozpaćkane szczątki ziela są obecne na całej świni i soczyście ściekają do wielkiej dziury po ropniu. Czyszczenie pozieleniałego kosmity to, zaiste, bliskie spotkanie ... stopnia, bezpośrednio. Rano, kiedy wróciłam do świniarni po zmyciu z siebie słusznej porcji ratunkowej, kątem oka dostrzegłam bezzębnego przemycającego ukradkiem do domku granulkę CC... Może ten oszust nie wszystko wywala w troty, tylko podjada, co lubi i ile da radę, a ja mu tu z ratunkową...? Oby. W każdym razie z głodu się nie słania.
Mały król ponownie w szpitalu. Stabilizują stan. Czekam na wieści z lecznicy. Maluch naprawdę nie ma szczęścia... Trzymajcie mocno.

trzymamy

świnia-lekoman, co to wciąga leki uznane za paskudne, a pluje ratunkową z domieszkami ulubionego wszystkiego... przerabiałam. ale czyszczenia zielonego kosmity nie próbuję sobie nawet wyobrażać! niech zarośnie szybko!

Trzymamy, pisz.

My też kciukamy

O poranku Pędrak siedział wyczekująco na daszku. Na mój widok znikł jak sen złoty. Za to micha naładowana wszystkim, co mi do łba przyszło, w postaci drobnicy spożywczej. Bezzębny dokonał wypadu, przerył zawartość i z tym, co złapał zwiał pod dach chałupy. Za moment (dłuższy, bo ćlamał) sytuacja się powtórzyła. Nie, żeby jakieś obżarstwo uskuteczniał, ale zawsze coś. Przed nami kolejna bitwa z ratunkową, bo przy jego szczurzej sylwetce nie ma mowy o życiu na przekąskach nieznacznych. Będzie się działo...
Paluszek nadal w lecznicy pod kroplówką. Wczoraj w ogóle nie zareagował na leki. Po nocy jest bardzo nieznaczna poprawa. Jutro mam dzwonić i będziemy z dr radzić, co dalej. Ale martwię się bardzo. I mogę tylko czekać.
Żeby nie było nudno - Glazurka ma nawrót paskudztwa ocznego. Tym razem po obu stronach. Siedzi na piętrze z zaciśniętymi powiekami jak kupka nieszczęścia. Na rękach dostaje histerycznych drgawek, ja dorabiam się nerwicy, ale w inny sposób tych kropel podać się nie da. Dramatyczne kwiknięcia powodują drżenie rąk. Lekarstwo, zamiast w świńskim oku, ląduje na mnie, trzeba operację powtórzyć, zabieg się przedłuża... Zamarłe ze zgrozy stado Sierściuchów gapi się z dezaprobatą obserwując moje nieudolne poczynania. Ari szarpie za nogawkę, domagając się, żebym zabrała kończyny dolne z JEJ dywanika. Glazurka kończy spazmy, bo udało jej się wywinąć z moich objęć. Siedzi i otrząsa się z oburzeniem, rozpryskując wokół lecznicze kropelki. Z kuchni dobiega wstrząsające wycie, bo Morusek domaga się NATYCHMIAST napełnionej miski. Obłęd stoi za progiem i drwiąco rechocze...