Moderator: silje
U mnie chłopcy (Florek i James) byli oddzieleni i połączyli się sami. Normalnie pod moją nieobecność zaporę rozwalili i się połączyli 
Nie było mnie, więc ich kłótni nie widziałam, przyszłam na gotowe prawie Docierali się jeszcze z dwie noce dość głośno ale później rewelka. Jestem przekonana, że u Ciebie też tak będzie 
, szkoda tylko, że kocyk stoi blisko łóżka, bo jak tu zasnąć. W końcu przecież zgłodnieją... 
Fajne stadko będzie 
Oj tak, ale panowie W.F.porcella pisze:Nicek w akcji... musi być ciekawie, a w każdym razie duzo ruchu
też lubią pobiegać. Nicek jest największy w całym stadzie, ale chyba o tym nie wie, bo nawet takie chucherko jak Wicherek, jeśli tylko zechce, potrafi go nieźle przegonić. Zdjęcia nierozmazane to te gdzie się na sekundkę położył. Wieczorem ganiał ich na zmianę, rano już rozetkowcy wybrali sobie legowiska, a Niegrzecz-Nicek jak zwykle w kącie, bo tam najdalej od człowieka (za to do przysmaków z ręki biegnie pierwszy , żeby szybko wyrwać i uciec ze zdobyczą). Gdy któryś wychodził, to łobuziak jak rakieta wpadał i strasznie się cieszył - "zająłem cudze 
", ale za chwilkę zwyciężała ciekawość - "co robisz? co robisz?", za to już po powrocie któregoś z kolegów do ich polarowego domku, zaglądał i nieśmiało się wycofywał. Natomiast w klatce skupił się tylko na Florku, nie spuszczał go praktycznie z wzroku, namolnością wypłaszał go z hamaku, od miski (agutek się nie gubi, sprytnie wypatrzył, że jest druga). Fascynację ukrócił upał, bo wszyscy popadali spać. Gdyby nie takie gorąco to bym powiedziała, że idealna komitywa. Lecz trudno mi zapomnieć, że jeszcze może któremuś odbić (jak np. Nickowi po dwóch tygodniach pobytu u nas, nagle spodobało się ciąganie zębami za włosy Naleśniczka, z niebagatelną częstotliwością).
Będzie? Już jest.Monalisa pisze:Są cudowni
W sobotę był spokój, ale po burzy się ochłodziło i od rana w niedziele wrzaski, piski, szaleństwa i swawole. Była już pierwsza krew, i druga, i... itd. Zadrapania są powierzchowne (wszyscy mają elegancko przycięte pazurki), a pyszczki małych wojowników nadal są śliczne. Ale niech się goją szybko, bo mnie te ich "rany wojenne" wcale nie zachwycają, a tu codziennie jakaś nowa. Ech, urwisy trzy, młode i narwane. 
