CAVIARNIA

Marta_K pisze:Maryś już po wizycie u dr Marcińskiego... Nic złego nie znalazł

Brawo Marian

Maryś już w domu

Rozśmieszył wszystkich swoim wynikiem cukru we krwi dzisiaj... 96...
No ale dieta w dalszym ciągu go obowiązuje plus leki

Ale się mega cieszę, że tak wyszło... Tak się bałam, że się okażą jakieś złe rzeczy...

Najważniejsze, że wszystko jest już ok.

Poza tym miałam zastój trochę w Twoim wątku i cofnę się do kilku stron wstecz- MATKO JAKIE PIĘKNE MASZ TYMCZASY

Całusy dla wszystkich Twoich prosiaków!

I z 13-stu świnek w domu zrobiło się 11...
Dziś Leoś i Grześ pojechali do swojego nowego domku - już na stałe

Dobrze, że znaleźli domek, ale pewnie nie jest Tobie łatwo

Wiecie co... dziś jest 12 luty 2014... Równo 4 lata temu wszystko się zaczęło... Pomyśleliśmy, że chcemy mieć jakiegoś nowego członka "rodziny" do kochania i poszliśmy do sklepu zoologicznego po świnkę morską. Miała być gładkowłosa samiczka, bo ktoś nam mówił, że samczyki śmierdzą.
W pierwszym sklepie zoologicznym nie mieli świnek, w drugim mieli ale tylko rozetkowe aż w końcu w 3-cim sklepie zoologicznym, małym, zapyziałym, brudnym była świnka gładkowłosa... Jakaś taka napuszona, malutka z brzydkimi zaropiałymi oczami... Taka skulona, samotna i smutna...
Niestety Pan powiedział, że to samczyk... no a my chcieliśmy samicę... Ale on był taki smutny... taki wystraszony... No w sumie ok... Samczyk też może być.... Wzięliśmy. A że znaliśmy się wtedy na świnkach jak nie wiem co to kupiliśmy mu wypasioną klatkę 60-tkę i transporter plastikowy malutki na przewiezienie go do domu... Oczywiście Pan nas zapewniał, że świnka nie zmarznie w tym transporterze i że wystarczy, że ma dużo siana w nim...
I tak pojechaliśmy do domu... Z naszym nowym "dzieckiem" - nie do końca "wymarzonym" ale już wówczas kochanym.
Rysiu miał wtedy zdaniem Pana sprzedawcy około 4 -6 tygodni. Ustaliliśmy mu więc "datę urodzin" na 1 stycznia... Choć z perspektywy czasu wiem, że nie miał wtedy więcej jak 3 tygodnie. Był maleńki. Przerażony, na początku nie ruszał się w ogóle w klatce. Drugiego dnia zaczął się ruszać ale był obrazem nędzy i rozpaczy.... Oczy zaklejone, psikał, kaszlał.... Pojechaliśmy do weterynarza - najlepszego jakiego wynaleźliśmy wówczas na różnych forach...
Świniak był chyba 3 tygodnie leczony antybiotykiem... do pyszczka, bez probiotyku, no bo nie trzeba...
Ale wyzdrowiał, w między czasie stając się naszym oczkiem w głowie. Naszym słoneczkiem, przytulaskiem, moim synusiem. Pięknie się odwdzięczał za dany mu nowy dom, kochał nas z wzajemnością na swój świński sposób.... Przytulał się do mnie, zasypiał trzymając łapeczkę zaciśniętą w piąstkę na mojej bluzce lub palcu, wyciągał swoje słodkie różowe stópki... Biegał za mną po domu, jak tylko wracałam do domu Ryś od razu piszczał, prosił o wypuszczenie na wybieg albo wzięcie na ręce. Wszystko razem robiliśmy. Uczyłam się z nim, podgryzał mi notatnki, robiłam mu "wybieg" pod kołdrą gdzie sobie radośnie biegał skacząc na mnie i lecąc do moich stóp i z powrotem i jeszcze raz...

Jakiś czas po tym przeprowadziliśmy się do nieco większego mieszkania i pomyśleliśmy, że może Rysiowi trzeba dokupić kolegę? Może dzięki temu będzie szczęśliwszy. I tak 16 czerwca poszliśmy znów do sklepu zoologicznego... Po młodego samczyka - gładkowłosego koniecznie. Na oko w klatce takiego nie było, zapytaliśmy sprzedawcę i mówi, że są jak najbardziej... Podszedł do klatki, podniósł domek i wysypało się chyba z 10 świnek a wśród nich on - szary, jak wyblaknięty, wychudzony... TŻ-et od razu się nim zachwycił i chciał te szarą świnkę - oby to był samczyk... Okazało się, że to jest samczyk... Kupiliśmy więc Stefana. Miał mieć niby około 2 miesięcy. (Znów po czasie stwierdziłam, że na pewno nie miał).
Stefcio był małym słodkim szarym knurkiem, ale mi się średnio na jeża wówczas podobał, bo taki jakiś wyblaknięty

No ale TŻ-etowi skradł serce a i z Rysiem się dogadał. Mieszkali tak sobie chłopcy razem około miesiąca. Wówczas znaleźliśmy na Rysiu wszołki. Poszliśmy do weterynarza w pobliżu ówczesnego m-ca zamieszkania, który dał nam jakiś preparat do posypania świnki, której nawet nie chciał oglądać i kazał rozdzielić z drugą na około 2- tygodnie. Rozdzieliliśmy (wówczas już chłopcy mieli większą klatkę, więc Stefan trafił na chwilę do pierwszej Rysiowej pseudowilli - 60-tki). Niestety po dwóch tygodniach rozłąki stosunki chłopców stały się krwawe. Trzeba było więc ich rozdzielić. Kupiliśmy Stefkowi nową klatkę i tak sobie stali każdy w swoim domku z kontaktem przez kraty

Szukając informacji jak ich ponownie połączyć, co zrobić aby mieli wszystko czego potrzebują trafiłam na forum SPŚM...
Jakiś czas byłam tam jedynie w poszukiwaniu informacji... Aż do września 2011... Wtedy odkryłam do adopcji "Uszatka"...
TŻ-et nie wiedząc o co chodzi i dostając na nockach zdjęcia świniaka (skądinąd mało zachęcające) zgodził, się na jego adopcję i tak 15 października przyjechał do nas nasz Jurasek

zdjęcia z forum: