CAVIARNIA

Asia909 pisze:Serio?

Ok, rzeczywiście. Będę musiała przejechać pół miasta za tą książką, bo na moim osiedlu jej nie ma

Ale warto, ja bym chciała już drugą część...

To aż ja sobie chyba przeczytam, kiedy już w końcu się obronię Muszę zacząć chyba robić listę książek do przeczytania...

Skończyłam Annę Kareninę Teraz muszę się wziąć za coś współczesnego, bo mnie ten styl pisania wykończył

Gratulacje Ja nie dałam rady i już nie zamierzam dawać.
Za to z okazji urodzin kupiłam sobie "Ostatnie rozdanie" Myśliwskiego. Cała w skowronkach wracam do domu i mówię tżtowi jaka fajna lektura czeka na chwilę wolnego, a ten się zmarszczył, wyszedł do innego pokoju i wrócił - z Myśliwskim w ręku. Kupił mi na urodziny... No i teraz czekają na mnie dwa "Ostatnie rozdania"...

Odkryłam koleją genialną książkę ,,Gwiazd naszych wina" John Green. Poryczałam się jak dziecko podczas czytania. Opowiada ona o dziewczynie, która ma raka z przerzutami do płuc. Wie, że umiera. Chodzi na grupę wsparcia i tam poznaję chłopaka, który ,,wyleczył się" z nowotworu. Razem realizują swoje marzenie i tak dalej... Bardzo poruszająca i smutna książka. P O L E C A M

Polecam "Ogród kości" Tess Geritsen

Ja zabrałam się za Bridget Jones3 i załamałam się zamysłem książki

polecam serię książek Diany Gabaldon są takie odrywające od rzeczywistości, tylko trzeba zacząć od początku

To i ja się udzielę Lubie czytać książki o zwierzętach, zwłaszcza psach i nie mówię tu tylko o poradnikach ale też opowieściach Polecić mogę:
- ,,W biegu"
- ,,Balsam dla duszy miłośnika psów"
- ,,Balsam dla duszy miłośnika koni"
- ,,Balsam dla duszy miłośnika kotów"
- ,,Powiedz co Cie boli"
- ,,Teraz jestem w tęczowym moście"
- ,,Emil - czyli kiedy szczęśliwe są psy szczęśliwy jest cały świat"
- ,,Mój przyjaciel Henry"
- ,,Autobiografia na czterech łapach"
- ,,Pies, który uratował mi życie"
- ,,Heartland"

Czytałam ostatnio "Cienioryt" Piskorskiego. Bardzo mi się podobała - obłędny pomysł! Książkę czyta się jak typową powieść płaszcza i szpady, w klimacie niby-hiszpańskim, coś a la kapitan Alatriste - pojedynki na rapiery, intrygi dworskie, inkwizycja, trup się ściele gęsto, ale... ten świat ma zupełnie odjechaną fizykę dotyczącą zjawisk cieni. Każdy cień jest potencjalnym wejściem do innej przestrzeni, która na pokrętny sposób jest zwierciadlanym odbiciem świata jasności, łącznie z tym, że każdy ma tam swojego cieniowego sobowtóra, ale prawa fizyki są tam inne. Losy ludzi i ich cieni są w osobliwy sposób powiązane, choć z reguły prowadzą oni osobne życie. Akcja zaczyna się w chwili, gdy nie tylko ludzie schodzą w "cieńbokość", tzn. głębokość cienia, ale i cienie zaczynają osobiście, choć przebiegle ingerować w świat jasności.