Loluś kochany biały dzikusek.

[Edix]

Nie miałam i nie chcialam tu już pisać...
Ale co chwile na fb widze ostatnio te okropne wieści, że też postanowilam choć trochę z siebie wyrzucić...
W zeszłym roku kiedy odszedł od nas kochany Maksio (Sopel) jakoś mi się to udało. Nie mogłam. W zeszłą sobotę w nocy odszedł od nas niespełna półtoraroczny Loluś (Frodo).
Chce napisać że jest mi bardzo bardzo przykro i z powodu wszystkich strat Waszych Prosiaczków. Bo wiem jak to cholernie boli. My straciliśmy już 4 Świneczkę, co roku jedną. Pierwsza odeszła nagle, nawet nie wiedziałam że coś jej dolegało. Była z zoologa. Wtedy miałam o wiele mniej wiedzy niż teraz. Kolejne były już kontrolowane, leczone kiedy tylko zauważyłam że coś jest nie tak. I co? I nic. Znów kawał serca zabrany. Rozerwany. Nie będę już pisać o szczegółach. Nie mogę bo się zbyt rozpadam. Maniek stracil 3 raz przyjaciela.
Kocham go tak bardzo, że dla większości jest to oczywiście durne. Wiem że dla Was nie. Kiedy leży wyciągnięty pod szyją, wywala swoje kochane stópki, przeciąga się ziewa itd. Zapach i ciepło jego futerko - Wy - mający ten gen - doskonale wiecie o co chodzi.
Maniek jak miał ok rok miał operację usunięcia mostu - z dnia na dzień przestał jeść - wiedziałam jak zareagować - uratowalismy go. Jak go musiałam zostawić w lecznicy na zabieg przeżywałam katusze. Po narkozie też średnio się miał. Ale wyszedł z tego i jest z nami do dziś. Kochany, cwany żarloczek.
Bardzo się teraz o niego boję. Zeby mu nic nie bylo. Tyle się już tego wszystkiego naczytalam przy poprzednich Świniaczkach. Słyszałam że świnki ostatnio coraz częściej chorują. Co jest grane?
Loluś był bardzo dużym dzikuskiem jak do nas przyjechał. Na ręce wziac na początku nie było mowy. Z czasem wymyśliłam zeby go nie chwytac tylko po prostu wchodził do czegoś i tak już był mój. Mogłam go głaskać, miziać. Widac ze to lubil mimo swojej dzikości. Ale oczywiście nie za długo. On był żądny zwiedzania, bardzo ciekawski. Szalał po wybiegu, pierwszy wychodzil zawsze z klatki. Kiedy zaczął u mnie się wylegiwać dłużej, wiedziałam że to nie on. Że już coś jest nie tak....
mam mętlik w głowie.
W zasadzie to wiem że nic nie wiem. Jak widzę jaki ogrom pracy wkładają niektórzy żeby choć trochę pomóc tym stworzeniem a z drugiej strony natlok swinek na olx i innych miejscach od bezmyślnych, nieczułych ludzi.
Wiecie, że ja czuje się też już w jakiś sposób znieczulona? Przez tą bezsilność. Widzę, czytam jak inni chcą ratować swoje swiniaczki i kiedy wydaje się że już będzie ok, one odchodzą. Moja siostra też stracila w tym roku świnkę...
Może ten pieprzony koronawirus coś ma do tego?
Napisałam.
Loluś Iskierko: zawsze będziemy Cię kochać tak jak i pozostałe Prosiaczki, których już z nami nie ma....

[zwierzur]

Edix... Na te rozstania nikt z nas nie jest gotowy. Pamiętaj, że dla swoich świnek jesteś całym światem: czas nie ma znaczenia, wiek nie gra roli. U dobrych Opiekunów świnki są szczęśliwe, bo mogą być sobą, bo nie głodują, bo mają zapewnioną najtroskliwszą opiekę, bo są kochane i najważniejsze. Lampeczka dla prosiaczków:

[Edix]

Dziękuję Ci zwierzur...

[sosnowa]

[porcella]

dobrze mu było u Ciebie...

[martuś]

Trzymaj się
Dla wszystkich Twoich chłopaków za TM