CAVIARNIA

Moje stare ukochane świnkowe zwierzątko umarło...
Już latem coraz mniej chodziła, ale nadal sama jadła i piła. W grudniu miała wylew, i częściowy paraliż. Sama jadła, ale wymagała całodobowej opieki, bo już nie chodziła i robiła pod siebie.
Trzeba było ją poić.
Ostatnie tygodnie byłyśmy cały czas obok siebie.
Umarła w spokoju i bez bólu.
Miała wszystko, co chciała.
Była u mnie 8 lat, ale adoptowałam ją jako już ponad 2 letnią, razem z córkami. Została mi tylko umowa adopcyjna, mnóstwo zdjęć i filmików.
Kawał wspólnego życia spędziłyśmy. Dla mnie nie było ono ostatnio łatwe, ale ona miała wszystko co trzeba.
Ona śpi snem wiecznym, a ja płaczę i proszę o słowa wsparcia

Piękny wiek. Wiem, że teraz boli, ale naprawdę długo było Wam dane spędzić razem i pozostaną wspomnienia. Dla Eleonorki

Bardzo współczuję. Im dłużej opiekujemy się takim niepełnosprawnym zwierzątkiem, tym trudniej jest się z nim rozstać, nawet kiedy już gaśnie.
Ale, jak sama napisalaś - miala wszystko, co trzeba. To najważniejsze.

Bardzo współczuję, pięknego wieku dożyła.
Dla Eleonorki

Przykro mi Najtrudniej jest się z nimi rozstawać a czym dłużej są, czym więcej czasu poświęcamy na opiekę tym ciężej kiedy odejdą
Dla Eleonorci

My, co kochamy świnki bardzo się różnimy od tych, co je męczą, porzucają i nie szanują. Dziękuję tu Wam za dobre słowa i ściskam Wasze świnki.

Bardzo współczuję

Dziś byłam tam, gdzie Eleonorcia jest pochowana i zapaliłam małą świeczkę. Dla niej i dla innych zmarłych świnek.