CAVIARNIA

Jak mała dostała dziaba w zadek, to może ze strachu cyka.
A miało być łatwo. Mam nadzieję,że się jednak uda.

Za udane łączenie
Martuś dawaj znać jak idzie dziewczynom.

Czasu potrzebują

Teraz przestały cykać. Mała szarpie kratkę bo chce się dostać do Inki. Widzę, że jak Łusia biegnie po klatce to Inka ma nawyk "gonienia" Ale z Łusi to też będzie nieźle ziółko do soboty nawet nie próbuje ich łączyć bo bez sensu żeby się spotykały a później będę rozdzielała. Na razie musi im wystarczyć kontakt przez kratki chociaz w przedzielonej klatce nie ma szału jeśli chodzi o miejsce...
silje Łusia wcale nie jest ultradzika. Co prawda ciężko ją złapać w klatce ale cwaniara nie boi się zbytnio
Tak bardzo bym chciała żeby się dogadały...

Łusia w DT przemykała tylko pomiędzy polarkowym tunelem a skrytką pod hamakiem. Przed ręką uciekała z prędkością światła, ale na rękach siedziała już grzecznie. Zawinięta w kocyk czy mój sweter po chwili wręcz błogo się rozpływała mrużąc oczka. Ma potencjał na bycie miziakiem . Razem z koleżankami często siedziały wszystkie trzy w jednym tunelu, piętrowo, dlatego teraz się dziwię, że pokazała drugie oblicze. Mam nadzieję, że się jednak bździągwy dogadają, choć z opisu wynika, że lekko nie będzie..

Miziak to z niej będzie bo na wczorajszym kolankowaniu delikatnie wyciągała nóżkę Do norki chowa się tylko wtedy jak się czegoś wystraszy albo jak próbuję ją złapać a tak to łazi po całej klatce, nie boi się mnie jak siedzę przy nich. Jak daję jedzenie to ucieka ale bardzo szybko wychodzi i nie straszna jej ręka w klatce (pod warunkiem, że się nie ruszam ).
Wiedziałam, że Inka ma niezły charakterek... Dlatego chciałam ją łączyć z jak najmłodszą świnką żeby ryzyko niedogadania było jak najmniejsze... Jak widać świnie potrafią pokrzyżować plany A chciałam żeby była szczęśliwa, nie była sama i nie dołowała się po stracie Nutki...
Wszystko zależy od tego czy będą tylko się ganiać czy od razu rzucą do ataku. Bo jak pójdą na ostro to nie będzie sensu robić drugiej próby... Eh już się boję tego łączenia tym bardziej, że to będzie sobota i nie będzie wetów w razie czego jeśli by sobie coś zrobiły
Przeżyłam 3 łączenia. Najłatwiej poszło jak Tola dołączała do Nali i Nutki.

Siedzę z Łusią na podłodze. Mała schodzi z koca i łazi po panelach wskakuje na mnie i układa się do spania w zgięciu łokcia. Nie boi się mojej ręki i bez skrępowania na nią wchodzi. Ale łobuziara dwa razy ocykała moją rękę jak ją chciałam pogłaskać...
Wcześniej dałam Inkę na wybieg A ją wzięłam na łóżko to tak się darły jedna za drugą że musiały wrócić do klatki bo mała próbowała skakać z łóżka żeby się dostać do Inki.

U mnie cuda działał zawsze zapach stada. jak obie będziesz brała na ręce i przekładała we wszystkie typowe miejsca, to po pierwsze mała zacznie odpowiednio pachnieć, a po drugie ten zapach zaakceptuje.
bardzo mocno trzymam. tak o tym czasie się wymądrzam, gdyż u nas już jest zupełnie ok, może trochę niestandardowo, ale ok. Po prostu trochę to trwało.

martuś pisze:A chciałam żeby była szczęśliwa, nie była sama i nie dołowała się po stracie

Chciałaś - masz!
1. Inka jest szczęśliwa, bo może nareszcie "pogonić kota" świni... Nutce nie wypadało wszak dokuczać.
2. Nie jest sama, bo ma Łusię.
3. Na dołowanie się nie ma czasu, bo jest zajęta...