CAVIARNIA

Odeszła szybko. Jak moja Szkatuła.

Wczoraj planowałam zrobić dziewczynom świąteczną sesję bo przed świętami nie było czasu... I już nie będzie Nutkowych zdjęć Jeszcze nie ogarnęłam się po śmierci Toli a muszę teraz uporządkować życie po stracie Nutki... Przecież ona była taka dzielna, tyle chorób pokonała (chociażby paraliż sprzed 2 lat), teraz była stabilna i nic nie wskazywało pogorszenia stanu
Wiem, że głupio myślę ale w niedzielę z racji świąt i gości nie zajmowałam się dziewczynami... Dałam tylko jedzenie i nie robiłam ani wybiegu ani nie miałam Nutki na kolankowaniu... Może bym coś zauważyła szybciej? Może w ciągu dnia coś by mnie zaniepokoiło a tak to tylko zobaczyłam, że zjadła i tyle...

Martuś, dla każdego przychodzi taki dzień i nic nie poradzimy, nie zamartwiaj się, byłaś przy niej zawsze, do końca... Wiem jakie to trudne, żegnać się z nimi... Jej małe, dzielne ciałko miało już dość, teraz biega zdrowa za TM i z tyloma cudownym świnkami.

Pocieszające dla mnie jest to, że funkcjonowała do końca. Sama jadła (i to bardzo dużo w porównaniu do Inki...), cieszyła się na sam zapach trawy, chodziła pomimo sztywności nóżek, stopy jej się pięknie wygoiły i od dobrych dwóch tygodni nie trzeba było ich smarować. Patrząc z perspektywy to Nala i Nutka miały lepszą śmierć niż Tola. Ona to się biedna wymęczyła i pomimo, że nie pozwoliłam jej długo cierpieć to jednak kilka dni się męczyła po oczyszczeniu ropnia.
Jeszcze przed świętami naszła mnie taka dziwna myśl... ostatnie święta bożego narodzenia były trudne bo w wigilię Tola miała wycinany ropień i głównie wokół niej wszystko się działo. Przez chwilę pomyślałam żeby te święta też nie były pechowe ale szybko odrzuciłam tę myśl bo nie było powodu żeby tak się miało stać. A jednak się stało

Martuś, tak czytam co się stało i nachodzi mnie myśl, że jeśli Nutkę wzdęło jak balon, miała to samo, co u mnie Karinka i Karmela a też parę godzin wcześniej nic nie wskazywało na to, że będzie taki tragiczny finał. Trzymaj się, tulę mocno

Nie ma co Martuś... Żurek też w końcu wyszedł na prostą i zaczął pięknie jeść sianko i mieć piękne bobki...po tak długim czasie wyprowadziliśmy go, a on postanowił odejść z innej przyczyny...
Wszyscy tu wiedzą, że Nutka miała wspaniałe życie..

Kropcia tak do końca to sama nie wiem czy ona miała wzdęcie... Brzuch nie był duży tylko twardy. W sumie to teraz nic już nie wiem... Jest mi smutno, że jej nie ma i przykro, że Inka siedzi sama. Dwa razy udało mi się temu zapobiec odpowiednio szybko adoptując trzecią a teraz nie przypuszczałam, że po 4 miesiącach od śmierci Toli stracę Nutkę. Wiem, że będzie ciężko znaleźć Ince odpowiednio łagodną samiczkę. W sumie to przed adoptowaniem kolejnej świnki wstrzymywałam się przez Nutkę bo widziałam jak Inka na nią reagowała. Niby się opiekowała, lizała oczka, przytulała się ale czasami potrafiła ją uderzyć zębem jak babunia na nią wpadła albo wlazła na siłę do zajętej już norki... Bałam się, że kolejna młoda świnka może ją mocniej atakować a chciałam jej zapewnić spokojną starość.

Martuś znajdziesz jej koleżankę, spokojnie.
Te nasze małe futerka za szybko odchodzą pozostawiając po sobie pustkę... Nutka była jedną z moich ulubionych forumowych świnek, podobnie jak Nala ze swoją mini spódniczką... Były u ciebie szczęśliwe

Piękne, długie życie. Miała u Ciebie wszystko, co najlepsze.
Zawsze zostają pytania, czy dało się zrobić coś więcej. Ale cała historia Nutki (jedna z pierwszych świnek, której losy tu śledziłam) świadczy o tym, że gdyby się dało, to byś to zrobiła.