CAVIARNIA

Sorry za szczerość i bezpośredniość ale
Asia wątpię żeby teraz ktoś ze stowarzyszenia dał Ci świnkę. Wiem, że byłaś szczera masz dobre chęci i kochasz zwierzęta.
Pewnie każda z tych świnek którą byś przygarnęła miała by cudowny dom i była by szczęśliwsza niż w nie jednym domu.
Jadnak wątpię żeby wszyscy zrozumieli to co chcesz zrobić
Odpuść sobie może chęć adopcji. Może faktycznie tak jak pisała tu jedna Pani idź do naszego schroniska adoptuj kota.
Możesz też popatrzeć na tablice.pl może uratujesz los jakiegoś niechcianego zwierzątka. Ja tak zrobiłam.
Przepraszam za szczerość ale po tym co czytam tak myślę.
Trzymam kciuki za Wafla i Wiewióra

Agnieszko nie pisz tak, nie zniechęcaj Asi. Ja trzymam kciuki za Gustawa, ale jak ma się męczyć biedactwo to może lepiej mu ulzyć?- ale tu zdecyduje lekarz, dobry lekarz tak? Nie wiem, ja zupełnie się nie znam na chorobach, Myslę, ze pucka i porcella mają doświadczenie i żle nie życzą Asi.

Ja tez zycze powodzenia i trzymam kciuki

Czasem szczerość i bezpośredniość są dobre

Piszę to co odczuwam z tego co przeczytałam. Czuje obawy związane z adopcją.
Jeżeli ktoś czuje się urażony moją szczerością to przepraszam, ale wiem co widzę patrząc na rozmowę.
Zielona Góra to małe miasteczko to nie jest Warszawa i nie ma tu zbyt wielu super specjalistów. Za to ludzi kochających zwierzęta jest sporo.
Jeżeli zwierze bardzo cierpi to weterynarze je usypiają i ludzie godzą się na to rozumieją że słabe jednostki umierają.
Są tu trochę inni ludzie, bardziej z tym pogodzeni. I pewnie dlatego ktoś może uznać, że jestem dziwna, że tak bez problemu o tym pisze.
To oczywiście nie wynika z braku miłości do zwierząt. Miałam ich trochę w swoim życiu.
Gdyby coś się działo z moimi prosiakami tez wylała bym morze łez.
Jesteśmy parę lat za Warszawą i może kiedyś dotrą tu specjaliści od Świnek

Tyle napisałam i mi wcięło... ehhh
Zrobiłam dla mojego przyjaciela wszystko co mogłam. Nie byłam u weterynarza na jednej czy 4 wizytach bo od lipca do konca sierpnia w każdym tygodniu byłam po 2 razy. Poszłam do dobrej doktor która z sercem podchodzi do pacjentów i głęboko wierzę, że gdyby Gustawa można było wyleczyć to ona by to zrobiła...
Moim obowiązkiem jest teraz zapewnienie mu godnego przejście na drugą stronę i mimo, że serce pęka nie mogę w tym momencie myślec tylko o sobie...
Jest mi bardzo przykro jak zostałam potraktowana... ja nie mam kaprysu posiadania zwierzaka wiec propozycje kotów przemilcze
szukałam wsparcia, chciałam tez pomóc hmm chyba się troszkę pomyliłam

dziękuje za wszystkie prywatne wiadomości od życzliwych

Nikt nie neguje, że mało zrobiłaś. Każdorazowo taka decyzja jest ciężka i każdą trzeba rozpatrywać indywidualnie. To nie tak, że na siłę próbujemy Cię zmusić do podjęcia walki o prosiaka. Walkę już toczysz. Po prostu na sercu nam leży każdorazowo dobro zwierząt.
Ale skoro weterynarz uważa, że więcej się nie da, to cóż począć...

Wiem i ja Cie rozumiem przykro mi.
Nie rezygnuj ja tez mialam problem z adopcja malo kto chcial ze mna gadac bo za daleko i z wizyta byl problem
zreszta nawet na forum nie bylam i nie mialam prosiakow w domu nigdy.
Nie zrezygnowalam znalazlam prosiaka na tablicy.pl i go przygarnelam,
a pozniej sprobowalam jeszcze raz i tym razem trafilam na super osobe
niestety juz nie zajmuje sie adopcjami.
Mam teraz 2 prosiaki ktore sa szczesliwe i zdrowe
Nie poddawaj sie.

Asiek - jeśli Cię uraziłam, przepraszam, nie było to moim zamiarem.
Wiem, co czujesz, wiem, że leczysz go od dawna i czasami nic się nie da zrobić. Większość ludzi uważa, że skoro świnka warta jest 50 zł, to leczenie nie ma sensu. Zrobiłaś wszystko, co leżało w Twoich możliwościach.
Ale nie możesz wymagać od wszystkich potwierdzenia Twojej decyzji. To jest zawsze odpowiedzialność opiekuna i weterynarza.
Bardzo to wszystko smutne...

Jak emocje opadna sprobuj jeszcze raz sie zastanowic na spokojnie nad adopcja.
Nie robisz tego dla ludzi tylko dla swinek, dzieki Tobie jedna lub dwie znajda dom.