CAVIARNIA

Jak to możliwe, że taka piękna świnka morska jak Roy nie ma jeszcze swojego domu???
Że płochliwy- co z tego? Czy to nie jest wspaniałe, kiedy z wypłosza robi się piękny nakolankowy naleśnikowiec?
Trzeba tylko cierpliwości, wyrozumiałości i przede wszystkim czasu na głaskanie- a tego mi brakuje.

Artu- zostaje u mnie. Dogadał się z Simonem, który od wielu miesięcy siedział sam.

Płochliwość odstrasza? Ojej....mój Witek był mega płochliwy, później był bardzo płochliwy, a teraz jest płochliwy.
Kiedyś paraliżował go strach związany z odkurzaniem, łapaniem, podawaniem witaminy c, głosem ludzkim....wszystko wywoływało wielkie oczy i irokeza na głowie. Z każdym dniem było odrobinę lepiej. Witek jest u mnie prawie 3 miesiące, a ja widzę ogromną różnicę w jego zachowaniu...a do pełnego luzu jeszcze sporo nam brakuje. Te postępy ogromnie cieszą, a obserwowanie rosnącego zaufania daje ogromną satysfakcję.

Płochliwej świnki nie trzeba się bać...taka świnka z czasem rozłoży łapeczki, zaśnie na kolankach, pomruczy i będzie to cieszyć o wiele bardziej niż w przypadku świnki od początku wyluzowanej.

Roy to piękny prosiek....niech nie szuka domku za długo...niech dobry, cierpliwy domek się ujawni.... i pokocha chłopaka z wzajemnością. Trzymam kciuki za Ciebie świniaczku.


Artu gratuluję....trafił ci się domek najlepszy z możliwych. DS-owi też gratuluję ♥

koni pisze:Płochliwość odstrasza?

No nie, mnie to płochliwość zachęca. Oswajanie ma niepowtarzalny urok, a dodatkowo tchórzliwy mógłby być fajny do łączenia. A jest taki piękny. Sama rozglądałam się za kimś kto by nie gryzł mojego staruszka. Płochliwy + flegmatycznie spokojny wydawało się fajnym pomysłem. Może nikt nikomu by nie dokuczał. Jednak zdecydowałam się spróbować kolejny raz z kimś bliżej (teraz jest układ: narwaniec + anielska cierpliwość).

koni pisze:Roy to piękny prosiek....niech nie szuka domku za długo...niech dobry, cierpliwy domek się ujawni.... i pokocha chłopaka z wzajemnością.

jw. Nawet myślałam o weekendowej wycieczce do Sztumu, pojechałoby się raz, a przyjaciel byłby na lata.
Ludzie, mówię wam, brać póki jest!!!

Zgadzam się w stu procentach. Z płochliwych prosiaczków wyrastają największe przylepy i przytulaski. Trzeba tylko czasu i cierpliwości. Ludzie, odwagi, bo satysfakcja potem ogromna

Póki co- robimy postępy
a) wylegujemy się na hamaku, kiedy myślimy, że nikt nie widzi
b) bierzemy ogórka z ręki i oddalamy się godnie, a nie uciekamy z nim na oślep
c) jesteśmy najgłośniejsi w stadzie, kiedy podrywa się chórek na szelest worka z trawą
d) jesteśmy coraz piękniejsi

Na tym pierwszym zdjęciu przypomina mi trochę Twojego Leszka...król lew w całej świńsko-piękności
Tak jakoś....wydoroślał na pyszczku...

Brawo za postępy...domeczku....pokochaj....

Roy...co Ty tu jeszcze robisz, piękny świnku?
Domku?

Ktoś mi tu Garcie zakosił

O matko, to jest niewyobrażalnie piękny świń.

Piękny- fakt . Tylko jakoś mało ma szczęścia. Niedawno był jeden fajny pan zainteresowany, ale klatka 70ka..
Jak tak dalej pójdzie- sprawię Royowi kolegę i będą szukali razem domku. Szkoda, aby siedział sam tak długo.

Roy coraz częściej leży sobie w hamaku . Na wybiegu zalicza okrążenia w szalonym tempie- śmiesznie to wygląda, taka podskakująca peruczka . Szkoda, że jeszcze nie udało mi się tego nagrać.