CAVIARNIA

Taki łobuz z Pralinka... Może spróbować go wykastrować i dać mu pannę a dla Totoro dobrać młodziaka?

Tytuł wątku nieadekwatny, ale jakoś tak nie mogę zmienić. To tak jak bym chciała wymazać z pamięci tamte moje ukochane prosiaki.

A w dodatku pogłowie się zgadza, bo oprócz Pralinka i Totora mam jeszcze tymczaski - Ostróżkę i Opuncję.

A oto i one czarno-biała panna Opuncja:




i lemon aguti panna Ostróżka:












Słodkie są i przecudnej urody, ale strachliwe, choć z domku i z półki korzystają już na dwa sposoby, czyli z góry też.

Wczoraj zrobiłam dziewczynom sesję zdjęciową. Nawet był plener . Korzystając z słońca i południowego ciepełka siedzieliśmy na osłoniętym tarasie. Chłopcy moi kochani też się na sesję załapali. Załapał się też, a właściwie wepchnął się na chama i to dwukrotnie - Salem. Ale moje koty zawsze uważały się w jakiejś części kawiami .

Totoro












Jeszcze mam kilka zdjęć pięknego Totorka, ale dam kiedy indziej. A teraz Pralinek:

Jakie piękne zdjęcia i cudowni modele
Mój kot też czasami zachowuje się jak świnka ale co tu dużo od niego wymagać jak świnki go wychowały

Martuś, niektóre koty tak mają i za to je jeszcze bardziej kochamy

Panny OO już dawno u siebie. U nas dużo nowego, tzn. dużo nowych futer, ale o tym napiszę dokładniej w weekend.
A dzisiaj miały miejsce dwa wspaniałe wydarzenia: nieśmiały tymczasek Wafelek - świnkowe dziecko - który od niedawna zaczął się przy mnie przemieszczać po klatce, wziął dzisiaj z ręki (na środku klatki!) cykorię
A zaraz potem, chyba zachęcona jego przykładem, tymczaska Ligia też wzięła ode mnie cykorię - PIERWSZY RAZ

Dzisiaj wypełniłam papiery. Od dziś w moim świnkodomku mieszkają na stałe: Kminek z żoną Bazylią oraz Amaretto (zwany też Zygzakiem) i Sopelek. Wszystkie były kiedyś moimi tymczasami - dłużej lub krócej, lub zupełnie króciutko (Amaretto).
Jak to tak?
Dziw, że udało mi się parę tymczasów wyadoptować poza mój dom .

no i fajnie Pisz czasami co u Was

Jeszcze fotki poprosimy

Zdecydowanie

W poniedziałek odszedł po długiej chorobie mój kochany Kminek. Miał 7,5 lat i od jakiegoś czasu nie był już wielkim super świnkiem, ale do końca zachował swój niezwykły urok. Do końca też cieszył się dużym apetytem. Odszedł w chwili, gdy wydawało się, że wychodzimy na prostą.

Zostawił samotną Bazylię. Też wiekową (6,5) i też schorowaną. Ale w lipcu przeszła pomyślnie usunięcie ogromnej cysty i bardzo szybko doszła do siebie. A teraz taki stres. Zawsze była z Kminkiem, zawsze miała się za kogo schować.