CAVIARNIA

Jeżyk naprawdę wygląda, jakby się uśmiechał. Aż pokazałam narzeczonemu i też mu się spodobał

Basiu a co twoja Yumka przekazuje tą miną. Bo ja to odbieram jako obawę. Ona ciągle się mnie boi i okazuje nieufność albo niepewność. To bardzo delikatna dziewczynka.

Katiusha trafiłaś. Wako miał nadzieję na spokój, ale niestety nogi trzeba myć. Biedak jak on mnie czasem za to nie lubi.

Relacja ze sprzątania u białych. Bialutkie jak to one wszystko znoszą ze spokojem. Czekają grzecznie aż im oddam ich klateczkę.
Tutaj u mnie na łóżku w oczekiwaniu na powrót do domku.

Czy moja Amalka nie wygląda jak miniaturka owieczki. No popatrzcie jaka jest słodka, tylko troszkę smutna. Pewnie znowi Aloki ją ganiała.

A tu Aloczka. Jakby pytała. Co ty tam Duża kombinujesz?

No i nowe mieszkanko. Powiesiłam dwa hamaki. I wreszcie się nie biją. Widziałam jak obie w nich śpią i podglądają te w dole - rudaski. Zostawiłam im tylko twardą kuwetę i miseczki, reszta jest miękka. Niestety widziałam jak Amalka uderzyła się głową w drewniany mostek. Wolę, żeby miały mięciutkie przeszkody.

Jak widać pod hamakiem też jest fajnie.
Dziewczynki się doczekały i chyba są zadowolone bo jakoś mniej słyszę awantur.

Zaraz potem sprzątałam rudaskom. Ale one nie są cierpliwe. Zrobiły mi aferę, że się ruszam za wolno.
No nie było miło. Nie mogły się doczekać biedusie.

Zobaczcie jak Baylee dogoniła mamę wielkością. A przecież ona jest chyba z kwietnia tego roku. Geny taty pewnie też się dołożyły. Baylee to ta z prawej strony. Zwykle mama prowadzi wszystkie eskapady.

A tu Bajka (ta w jamce) pyskuje matce. Przy okazji widać jaką ma Tania znowu rankę na pysiu. No ja nie opanuje tych dziewczyn.

Najszczęśliwsze były, gdy im oddałam kojec a zaraz potem chciały trawy. Ratunku!

Jeż w tym czasie smacznie spał.

Jesuuu, jak Wakuś sodko drzemie Rudaski faktycznie jak blizniaczki Białe chmurki jak wata cukrowa! Pięknie u Ciebie!

Moja Yumka , to wycofana panienka , po wielu nieciekawycy i trudnych przejściach . początki miałyśmy ciężkie , teraz jest dużo lepiej . i masz rację , ta minka oznacza niepewność , nieufność i niezdecydowanie : zwiewać już , czy poczekać trochę ? Mojej zdarza już się ,że poczeka i da się pogłaskać delikatnie . Twoje rudaski i tak mają lepiej , są dwie . Yumka boi się innych świnek i dosłownie rzuca nimi ( bierze za kark ) , ale jeszcze nikomu nie zrobiła krzywdy . one chyba nauczyły się , że ją traktuje się inaczej ...Dodam , że jest dużo większa ,bo CUY .
Ja mam cały czas nadzieję , że w końcu trafię na kumpelę dla niej .
Ze mną już relacje lepsze , nigdy mnie nie ciapnęła i cormaz częściej nie ucieka , tylko po chwili da się dotknąć
Niektórym potrzeba więcej czasu , ale warto czekać dla każdej i jeżyka
No , ale się rozpisałam

Oj dziękuje. Kochane jesteście, że czytacie moje posty.
Wrzuć fotki swojej dziewczynki. To nie ma znaczenia że jest mało widoczna. Chcę na nią popatrzeć jeśli można.
Moja Tania jest bardzo niepewna. Czasem rozwali mi się na kolankach a zaraz potem odchodzi na drugi koniec. Boi się mnie. I mimo serca wkladanego w nasze kontakty te relacje poprawiają sie wolno. Tania się boi. Baylee jest pewniejsza siebie. To mała rozrabiara. Na szczęście dziewczyny dają sie pogłaskac w kojcu, zwlaszcza Tania.

A u mnie znowu choroba.
Tym razem postanowiłam pojechać z rudaskami do Medicavetu. No i niestety maluszki są chore. Dostały zastrzyk a za tydzień czeka ich drugi.
Niestety dla nas to jest dojazd na drugą stronę Warszawy no ale co robić. Trzeba im pomóc. Do tego doszło 3 razy dzienne smarowanie pysi i raz w tygodniu kąpiel
w specjalnej miksturze z nizoralu i mydełka, które tam dają. Kąpać je będę jutro. Już widzę ich i moją radość. Po zastrzyku mają do mnie pretensje i patrzą na mnie jak na zdrajczynię, bo bardzo ich to bolało. Nie chcą dać się pogłaskać w kojcu i uciekają na mój widok gdzie pieprz rośnie. Wszystko co wypracuje z trudem zaraz ginie przez leczenie. Jestem troszkę załamana ale nie mogę marudzić. Moje świnki na razie chorują lekko. Jednak wymaga to mojego zaangażowania a coś ostatnio nie mam sił. Do tego rudaski już nie proszą a żądają ode mnie trawy. Wszystkie cztery boją się mnie strasznie. Eh życie.

No niestety france pamiętliwe są. Pola jeszcze wypomina mi jej zderzenie z wetem i operację, bo zawsze mnie skrzyczy, gdy na ręce ją biorę Nie martw się Marzenko. Wybaczą Ci

A ja chciałabym zauważyć że one są na fotce na stronie MV