CAVIARNIA

Doskonale rozumiem, co masz na myśli. Niestety.

Dzisiaj mija rok, odkąd nie ma ze mną Pulpecika. Mojego słodkiego, najpiękniejszego, najkochańszego prosiaczka. Czasami wydaje mi się, że to było przed wiekami, a czasami, że raptem wczoraj przyciągał sobie miskę zębami, by miał do niej lepszy dostęp od pozostałych prośków. Kiedy zmiatam bobki w klatce, dziwię się, że Pulpet nie popkornuje obok zmiotki lub na półeczce - tak zabawnie wtedy wyglądał, gdy jego tłusty zadek prawie nie odrywał się od podłoża, tylko trząsł się śmiesznie.
Razem z nim umarła we mnie (wcale nie mała) cząstka. Głupio mi, że nie potrafię tak kochać innych moich świnek. Ale on był jedyny, niepowtarzalny i to nie ważne, że nie był aniołem. Był Pulpecjuszem.

Wiem co czujesz, ja mam tak samo .
Czas tak szybko upływa , dla Pulpecjusza

Pulpecjo doskonale Cię rozumiem Za niecały miesiąc też będę obchodziła smutną rocznicę... I tak samo jak u Ciebie - Nala była jedyna i wyjątkowa. Tak samo jak Ty - kocham moje dwie pozostałe dziewczyny ale z Nalą dzieliła nas wyjątkowa więź...

Dla Pulpecika

Już ponad dwa tygodnie temu - 22 października przed 10 rano odszedł Diego.



Razem z nim odeszła cała epoka, teraz już wszyscy moi Królowie są za tęczowym mostem i choć w domu są trzy prosiaki, to już nie to samo...

Diego w lipcu obchodził 6. urodziny. Do końca był sprawny i wesoły. W sobotę zauważyłam, że siedzi odwrócony tyłem do świata. W niedzielę musiałam go dokarmiać. W poniedziałek nie chciał już jeść. Zmarł na moich kolanach nie doczekawszy wizyty u weta. Myślę, że tak nawet lepiej. Leżał sobie pod kocykiem, głaskany przeze mnie, a jego serduszko biło coraz ciszej, nawet nie wiem, kiedy przestało...
Żegnaj moja kruszynko

Bardzo mi przykro

Współczuję...

Pulpecjo przykro mi Dobrze, że byłaś z nim do końca.
Dla Diegusia

Dieguniu kochany, dlaczego zawsze odchodzicie od Pulpecji wtedy, kiedy ode mnie odchodzą moi kochani.
U mnie też koniec epoki bez Wiedźminka.
Tak mi strasznie przykro, jestem z Tobą!
I ryczę, bo on był mi okropnie bliski zawsze.

Och, Diego!
Bardzo współczuję!