CAVIARNIA

Z Imprezką nieustanna imprezka. Już pomału ogarniam skąd to imie
Pare dni temu posypała sie razem z Branco, lecz tylko wagowo, średnio jej sie jadło, apetyt gdzieś zniknął i z takiego stałego 590 gramów spadła do 550 gramów. My już oczywiście zawał, w poniedziałek miala badania krwi i USG a we wtorek wróciła do wagi 590 i dziś dla przykładu 605 gramów! Wyniki w normie, USG niczego nie wykazało. Tarczyca w normie. Także ten… nie mam pytań - świnia jak zwykle Iron. Może lekko współczuła Branco jak sie gorzej czuł

Bobek żyje i trzyma się nieźle. Dostała z Branco nową dawkę karmy ratunkowej, fotka poniżej.



Zajada wszystko, czasem nie wydarzy jakaś miękki bobek ale to tam już jesteśmy przyzwyczajeni. Imprezka w normie i niech tak pozostanie na długo!

Chwaliłam i przechwaliłam.

Imprezka zaczęła się ogromnie ślinić i przestała jeść siano, zioła, świeże, trawę i warzywa. Została na samej karmie. Na cito umówiłam ją na dziś do doktor Moniki, która znalazła coś wbitego w język. Nie dało się tego wyciągnąć tak po prostu. Imprezka została w klinice i o 17:00 miała mieć zabieg. Generalnie dość to wszystko ryzykowne bo będzie wymagała znieczulenia do zabiegu korekty zębów i wyjęcia tego czegoś. Bez wyników krwi właściwie na szybko. Bardzo się martwimy.

Zabieg się udał. Zęby z tyłu raniły język. Przerosły ze względu na częste jedzenie karmy ratunkowej, lecz na ostatniej wizycie mimo jedzenia karmy niczego niepokojącego nie wykryto. W każdym razie Imprezka przeżyła, dostała leki i wraca do domu. Jutro dowiemy się jak wyniki krwi.

Wyniki krwi były w normie, wątroba podwyższona. Imprezka trochę lepiej. Dziś na 18:00 kontrola. Od wtorku dostaje antybiotyk, leki przeciwbólowe i Floractiv. Dodatkowo Hepato na wątrobę. Wczoraj ok. 15:00 zaczęła jeść w miarę sama ze strzykawki bez wciskania na siłę, zjadła też tartego ogórka i buraczek i jedno źdźbło siana. Cały czas się natomiast śliniła i zapach tej śliny jest bardzo nieprzyjemny. Dziś już zdecydowanie lepiej, śliny jakby mniej i szybciej było można ją nakarmić. Waga niestety z 580 spadła nam do 470 i max. po jedzeniu to 490. No ale jak już zaczęła sama dziubać to może uda jej się przytyć. Będziemy tego pilnować i cały czas ją dokarmiać. Jest bardzo dzielna i walczy, ma dużo siły

W piątek była wizyta kontrolna. Na pierwszy rzut oka mało się zmieniło. Rana jest na podniebieniu i języku. Jednak z naszego punktu widzenia Imprezka mniej się ślini i ślina nie śmierdzi tak okrutnie jak wcześniej. Dostała mocniejszy antybiotyk a co za tym idzie od razu zastrzyki na wątrobę bo albo uda się wyleczyć buzię i będzie sama jadła albo padnie jej wątroba. Z dobrych wieści, które dają nadzieję: zaczęła jeść tartę warzywa jak burak, ogórek i z warzyw jabłuszko. Marchewka coś nie wchodzi. Karmimy ją co 2-3h również w nocy i nad ranem. Karma wjeżdża ale przez karmę ma zagazowane jelita. Wszystko idzie ku dobremu - dziś sama zaczęła jeść karmę ratunkową z miski. Na ten moment nie je ziół czy siana. Widzimy poprawę i waga skoczyła do 520 gramów.

Chcieliśmy z przykrością poinformować, że Imprezka, nasza Ironświnka odeszła spokojnie i bez bólu.
Miała dziś korekcję zębów. Jednak podczas zabiegu okazało się, że rana w pyszczku odkryta na poprzedniej korekcie się nie goiła, a na dodatek na wierzchu było ścięgno. Podjęliśmy decyzję o niewybudzaniu jej. Ostatnie dwa tygodnie walczyła dzielnie, mimo tego, co działo się w jej malutkiej buzi, ona była niesamowicie silna i wytrzymała. Jak dobrze wiecie odżywiała się wyłącznie karmą ratunkową i przecierami z warzyw. Ani chwili nie narzekała, nie poddawała się, próbowała nawet sama jeść i pokazać nam tą swoją siłę i determinację.

Dziękujemy Wam wszystkim za wszelkie wsparcie, za wsparcie od wirtualnych opiekunów, wsparcie wszystkich, którzy Imprezce kibicowali. To bardzo motywujące i potrzebne. Wszystkie pudełka z karmą ratunkową zostaną przekazane innym, równie potrzebującym świnkom.

My zrobiliśmy wszystko co w naszej mocy, aby Imprezka miała zapewnione godne warunki, ulubioną norkę, opiekę specjalistów i naszą w każdym momencie. Nauczyła Nas wiele i jesteśmy wdzięczni i niesamowicie szczęśliwi, że mogliśmy się nią opiekować do samego końca.

Zrobiliście dla niej wszystko, co można było, a nawet o wiele więcej..
Na pewno była szczęśliwa, małymi łapkami kurczowo trzymała się życia tak długo, jak tylko mogła. Szkoda, ze nie zdążyłam Jej poznać.
Śpij spokojnie malutka