CAVIARNIA

13.06., dzień po Martynce, opuścił nas również Marian. Obydwa przypadki są dziwne.
U Martynki od początku była mowa, że jej życie może być znacznie krótsze, więc liczyłam się z tym i jej śmierć nie była zupełnym zaskoczeniem. Natomiast sekcja wykazała, że... była zupełnie zdrowa. I to jest ogromne zaskoczenie, biorąc pod uwagę wszystko.
Marian z kolei, chociaż miał chore serce i trwałe zmiany w płucach, najwyraźniej wychodził na prostą, więc miałam poczucie, że jego życie ma jeszcze dość odległy horyzont i zupełnie nie spodziewałam się jego końca akurat teraz. Po sekcji trudno powiedzieć, jakim cudem normalnie żył. Poza silnie powiększonym sercem i bardzo obrzękniętymi płucami wypełnionym płynem (bezpośrednia przyczyna zgonu), Marian miał bardzo, bardzo silne zwyrodnienie wątroby (co ciekawe nie dające żadnych objawów zewnętrznych ani nie wychodzące w wynikach - lekko podniesione AST i ALT, ale wciąż w normie) i, co chyba najważniejsze, ogromne prawe(?) nadnercze - albo czynny hormonalnie guz, albo wrodzony przerost. Tak czy inaczej mogło to być praprzyczyną jego pozostałych dolegliwości.

Spiął się chłopak i żył ile mógł

Smutne wieści

bardzo mi przykro.
Trzymaj się lubię, to za dużo na raz.
Biedny łysolek, twardziej był z niego.

Spodziewałam się, że życie Mariana prędzej, czy później dobiegnie końca, i że raczej będzie to prędzej, niż później, ale telefon z wiadomością zaskoczył mnie kompletnie...

Ze swojej strony chcę bardzo serdecznie podziękować wszystkim osobom, które zaangażowały się w opiekę nad moją świnką, kiedy ja nie mogłam już dłużej tego robić. Dziękuję Wam za ekspresową reakcję, za szybką pomoc, za to, że dbaliście o tego chłopaka do samego końca. Paweł, Tobie - za chęci i ogromne serce, specjalny ukłon. Dziękuję, ponieważ ewidentnie nasze problemy z alergią i oddychaniem były spowodowane obecnością zwierzaka w domu. Poprawa naszego samopoczucia jest... kolosalna. Co nie zmienia faktu, że i tak mam do siebie żal, że nie podołałam...

Myślę, że prosiałke pod koniec życia zaznał jeszcze trochę szczęścia - poznał kudłatych kumpli, nie był już osamotniony
Jest mi niewypowiedzianie smutno, że odszedł tak szybko... i jednocześnie cieszę się, że jest już zdrowy, szczęśliwy i pewnie zeżarł już co najmniej jedną trzecią trawnika w świnkowym niebie

Paweł, bardzo mi smutno, że nie miałeś szansy poznać tego świetnego kolesia...

Przepraszam, że tak nieskładnie to wszystko to napisałam, ale jakoś słowa nie chcą mi się układać w całość...

Ojej,przykro mi
Marianku,znajdź Martynkę i biegajcie po zielonych łąkach

kate91 pisze:Spodziewałam się, że życie Mariana prędzej, czy później dobiegnie końca, i że raczej będzie to prędzej, niż później, ale telefon z wiadomością zaskoczył mnie kompletnie...

Ze swojej strony chcę bardzo serdecznie podziękować wszystkim osobom, które zaangażowały się w opiekę nad moją świnką, kiedy ja nie mogłam już dłużej tego robić. Dziękuję Wam za ekspresową reakcję, za szybką pomoc, za to, że dbaliście o tego chłopaka do samego końca. Paweł, Tobie - za chęci i ogromne serce, specjalny ukłon. Dziękuję, ponieważ ewidentnie nasze problemy z alergią i oddychaniem były spowodowane obecnością zwierzaka w domu. Poprawa naszego samopoczucia jest... kolosalna. Co nie zmienia faktu, że i tak mam do siebie żal, że nie podołałam...

Myślę, że prosiałke pod koniec życia zaznał jeszcze trochę szczęścia - poznał kudłatych kumpli, nie był już osamotniony
Jest mi niewypowiedzianie smutno, że odszedł tak szybko... i jednocześnie cieszę się, że jest już zdrowy, szczęśliwy i pewnie zeżarł już co najmniej jedną trzecią trawnika w świnkowym niebie

Paweł, bardzo mi smutno, że nie miałeś szansy poznać tego świetnego kolesia...

Przepraszam, że tak nieskładnie to wszystko to napisałam, ale jakoś słowa nie chcą mi się układać w całość...

Szkoda, że nie zdążył przyjechać, ale on miał w kółko problemy zdrowotne i kolejne transporty były przekładane. A ten pierwszy, który odwołałem... chyba miałem przeczucie, teraz nie jestem pewien, czy Marian zniósłby taką podróż.

O mój losie... Marian