CAVIARNIA

Na początku było strasznie. Najpierw chciałam zapoznać ich we trójkę i dziewczyny wzięły Wiewiórka w dwa ognie. Było szczękanie zębami, burczenie, a nawet gryzienie. Potem zabrałam Lulu i dałam szansę Wiewiórkowi zdominować Prosiaka.



Gdy tych dwoje się dogadało, zabrałam Prosiaka i wrzuciłam Lulu.
Prosiaczek w międzyczasie odpoczywał z nadmiaru wrażeń:





Wyglądało to jak walka zawodników sumo Ale Wiewiórek, ośmielony wcześniejszym zwycięstwem, nie dał sobie w kaszę dmuchać. Nie będę kłamać, dziabną dziewczynę w bok, ale dało to dobry efekt, bo się uspokoiła i dogadali się. Niestety nie mam zdjęć z ich połączenia, bo cały czas stałam nad nimi, gotowa wkroczyć do akcji. Gdy już Wiewiór pokazał "kto tu jest Panem i Władcą", wrzuciłam z powrotem do nich Prośka i był już spokój. A teraz... nieustające zaloty

Czyli Wiewiór znalazł dom?

Na to wygląda
z każdą chwilą jest coraz bardziej spokojny i stara się wpasować w rolę opiekuna. Czuwa przy Paniach, gdy te naleśnikują. Zdecydowanie podoba mu się babskie towarzystwo

Jednakowoż żeby nie zapeszać, proponuję definitywne zdjęcie go z adopcji za jakiś tydzień...
ale po minie Wiewióra i postawionych zawadiacko uszkach widzę, że mu sie podoba bycie przewodnikiem stada

porcella pisze:Jednakowoż żeby nie zapeszać, proponuję definitywne zdjęcie go z adopcji za jakiś tydzień...
ale po minie Wiewióra i postawionych zawadiacko uszkach widzę, że mu sie podoba bycie przewodnikiem stada

Czytasz mi w myślach. Jestem dobrej myśli, ale cały czas mam obawy, że prośkom coś odbije i jednak zmienią zdanie, co do wspólnego mieszkania. Byłoby przykro odtrąbić DS, a potem znowu wrzucić do wątku adopcyjnego

Masz rację, że wygląda na zadowolonego. Cały czas jest trochę wystraszony i strasznie dużo gada do siebie, ale zdecydowanie nie jest to narzekanie Zresztą to cud dziewczyny, więc nie ma co narzekać, trzeba się zachwycać.
Dzisiaj kolankowałam go trochę. Póki co boi się mnie, ale przygląda się dziewczynom, które są bardzo ufne w stosunku do mnie i chyba powoli zaczyna kapować, że nie jestem taka straszna.
Dzisiejsza noc we wspólnej klatce

Za nami cicha i spokojna noc.
Mamy za sobą już drugi dzień bez zębów i prezentacji siły. Gdy tylko któraś z dziewczyn pomyśli, żeby do niego fiknąć, on od razu ustawia ją do pionu.
Tylko te zaloty o 5 rano mnie wykończą! Burczenie i pokazywanie "jakim wspaniałym jestem samcem!" kończy się kobiecym piskiem i ucieczką. Ktoś mógłby pomyśleć, że to dzieciaki, a nie dorodne, dorosłe baby

Do tego trzeba raczej przywyknąć. U nas Geralt cały czas turkocze i gulga, co ciekawe, często z dużej odległości i bez zamiarów..... Układ kastrat i dwie baby wydaje mi się super rozwiązaniem. Polecam!
Trzymam za Wiewióra, zawsze miałam do niego słabość.

Wiewiórek na początku był strasznie nerwowy, biegał w kółko jak opętany, a teraz łagodnieje i uspokaja się powoli. Żadnych awantur, jedynie nieśmiałe zaloty (na początku te zaloty były bardziej agresywne, a teraz już bardziej nieśmiałe ).
Wczoraj przeszedł "próbę ręki". Siadam zawsze przy wybiegu i wystawiam dłoń, mówiąc spokojnie do prośków, żeby podeszły na głaskanie. Najpierw patrzył, jak dziewczyny podchodzą, aby zostać wygłaskane, a potem sam podszedł i dał się wygłaskać Głaszczemy się też przy jedzeniu (wcześniej od razu uciekał).
Wczoraj moja Mama nas odwiedziła i od razu zakochała się w nim. Stwierdziła, że musi mu uszyć drugą jamkę, bo swoją posagową od Porcelli, oddał dziewczynom (niezły z niego dżentelmen).

W klatce:



Jedzenie z jednej michy z Prosiaczkiem:



Całe trio przy posiłku:


W kapciochu (autorstwa Pastuszka):


Pilnuje damy:


Pilnuje drugiej damy:


"Buziaki" z Lulu:


Wspólny wypoczynek:


Ta szara jamka, to posagowy prezent od Porcelli

Posagowa norka uszyta przez Ciocię Silje
Lubię takie historie Nawet nie można powiedzieć, że ma piękne zakończenie - bo ona się dopiero zaczyna! Ta historia ...

Wiewiórek jak gładkowłosy brat naszego Geralta. Wygląda to bardzo dobrze. Cieszę się niesamowicie

Geralt Wiedzimisiek pozdrawia kolegę Wiewióra