CAVIARNIA

Tak to jest, słodkie świnki i polskie wojsko rozkłada ręce

Mój TŻ też bywa zazdrosny o chłopców, ale co ja mogę? Muszę o nich dbać

dortezka pisze:to sobie wyobraźcie jak miałam się spotkać z bliską (jeszcze do nie dawna kumpelą) i jej napisałam, że będę musiała wrócić na chwilę do domu i nakarmić Pigi to wiecie co usłyszałam?? że "no tak, świnki to świętość" i "nic by się jej nie stało jakbym jeszcze 2 godziny jej nic nie dała, zwierzęta mają instynkt przetrwania" i się z "koleżanką" już nie zobaczę.. a takiego ładnego słonia jej nad morzem kupiłam i z nim zostanę..

No to muszę pochwalić moich znajomych, którzy przyjechali do Polski w odwiedziny a ja powiedziałam, że rano nie pobędę z nimi bo biorę wolne z pracy i muszę jechać do weta a potem zostać do południa, bo dokarmiam, a oni powiedzieli, że ok (bez żadnych śmieszków ani dwutekstów) a jeszcze potem dopytywali jak się czuje świniaczek
Ale miałam też koleżankę (niby bliską), która się mnie spytała 'po co mi świnki'? Na szczęście z odwetem przyszła jej własna siostra i się jej spytała, po co jej dziecko? Trochę okrutne porównanie, ale poczułam się lepiej. Bo dzieci ani świnek nie ma się "po coś" przecież. Je się ma, kocha i robi się dla nich wszystko, co jest możliwe, żeby miały jak najlepsze życie!!

Asita świetmie napisane, ma się nie po co ale ma się
Katiusha ma faktycznie jeden najfajniejszych "świńskich" domków, Jestem szcześliwa, ze Amolika i Kasia znalazły w jej wojsku swoje miejsce!

Tyyyle trawy

No widzisz Asita.. moja koleżanka tez przyjechała do Polski i miałyśmy się spotkać a ona mi takim tekstem.. Jeszcze mi powiedziała, że spodziewała się po takim spotkaniu raz na rok więcej.. a co ja poradzę, że Małża nie ma bo pracuje i nie ma kto Pigi nakarmić..
I też mnie wkurzają ludzie, którzy maja dziecko i uważają, że są naj.. bo mają dziecko a my "jakieś tam" zwierzaki. Dla mnie to nie fanaberia.. dla mnie moje zwierzątko jest jak rodzina, jest najważniejsze tym bardziej, że ode mnie zależne..
Także miałam wybór i się nawet nie zastanawiałam.. wracam do domu, karmię Pigi i sobie z nimi siedzę.. sama.. skoro kumpela nie mogła się ze mną autobusem przejechać. I widać tu kto jest prawdziwym przyjacielem człowieka. Nie drugi człowiek a zwierzę.
swoją drogą Małż chodzi w tym tygodniu na 17:00 więc nakarmił by Pigi ale po tym tekście czuję totalny niesmak. Znów wyjdzie, że jestem aspołeczna...

A nie przejmuj się Dortezka. Zawsze też możesz usiąść i na forum z nami pobyć i kawki wypić

Ja mam dzieci i zwierzaki. I nie przyznam się kogo bardziej kocham

Strzygo ale Ty jesteś, że tak napiszę, normalną matką.. masz dzieci i nie masz problemu z tym, że my mamy świnki i tak o nie dbamy.. ba, sama jesteś świnkomaniaczką.. a dla "normalnych" matek to ja np jestem nienormalna, bo moje świnki mają najlepsze karmy, warzywka i hamaczki w klatce i trzęsę się nad nimi jak nad jajkiem.. bo powtórzę cytat mojej koleżanki "to tylko zwierzę i ma instynkt przetrwania" także nawet jakbym miała świnię na totalnie ręcznym dokarmianiu, to2 godziny w tą, czy w tamtą to dla niej nie różnica.. to "tylko" świnia przecież.

Asita! i skorzystam z tego dziś! Może się nawet chwila znajdzie na pichcenie na książeczkę.. no same plusy

Moja była przyjaciółka kiedyś mi powiedziała, że "po co ja się tak tym Dropsem przejmuje, przecież on jest głupi jak but"
Dla wielu osób jesteśmy nienormalni, według nich to jest chore, że tak bardzo się przejmujemy zwierzakami... A nawet jeśli to jest nienormalne, to co z tego? Czy komuś przez to dzieje się krzywda?

Co to jest 'pichcenie na książeczkę'??
No ja musiałam przecież Żura dokarmiać i nie było opcji, że go zostawię bez jedzenia, jak sam nie mógł jeść...z pracy po cichcu w ciągu dnia uciekałam a koleżanka mnie kryła...