CAVIARNIA

A gdzie tam. Mnie nie można hehehe Nie mam czasu umierać. Jak miałam guza na mózgu to tez nie mogłam bo kto by mi się futrami zajął

Wiem jak to jest...zanim poznałam męża, spałam przez 10 lat z psem haha...zasypiał w nogach, a budziłam się z jego zadkiem pod moim nosem. No, a jak wykąpany był, cuchniał tym szamponem dla psów i ładował się cały na mnie, moczył wszystko kręcił ogonkiem i był najlepszy. Powrót do domu to 10-minutowy relaks na podłodze pod drzwiami...wylizana cała buzia i tyle radości, że aż nie da się opisać...
Ostatnio w wątku adopcyjnym widziałam jakieś psiaki...i aż mi się gorąco zrobiło...ale TŻ spojrzenie ostudziło mnie szybciutko. Pokocha świnki, a później i psa pokocha
Twojej rodzinki trochę zazdroszczę...ale roboty przy nich już nie bardzo...

Jestem tak jakoś przyzwyczajona do tego, że nie odbieram tego jak ciężkiej roboty To jakby we krwi mam

Tak serio z tym guzem..? Nie ma co zaprzeczać, ogarnianie zwierzyny to przyjemność.. Nie da się chyba być obojętnym, choć się zdarzają odszczepy psychiczne

Czytam historię i... nie mogę A myślałam, że najbardziej hard akcję miałam ostatnio u siostry, kiedy to Kajtek narobił kupę na jej łóżko... Pół biedy, tyle że ona była rzadka i przeciekło pod koc... szczegółów może oszczędzę

Pokocha, pokocha, miłość bywa nieunikniona

katiusha pisze:Tak serio z tym guzem..?

Tak, było, minęło Tylko na przysadce mózgowej był.

"Oł noł". Kupa w łóżku. Tego jeszcze nie miałam.

Ja też nie. Moja siostra miała

Ja tylko raz miałam narobione na jeden koniec dywanika małego i przykryte drugim końcem Toffi pewnie próbował zakopać.

Ojj wesoło Ty tam masz, same rozrabiaki

Jak się już tak chwalimy - to ja 5 stycznia rano miałam w sypialni dwie rzadkie. I powiem Wam, że nawet się ucieszyłam, bo były całe krwiste, to nie marnując czasu (nawet kawa mi była niepotrzebna), telefon do weta, czy pracuje, psa do samochodu i cały dzień w lecznicy. Ale Mopik jak nowy .

Też nie potrafiłabym żyć bez moich sierściuchów. Dziecko mam jedno, ale psy dwa, koty obecnie też dwa (ale bywało więcej) i świnki trzy. W dzieciństwie nie miałam w domu zwierząt, mój mąż też, więc teraz się uszczęśliwiamy. Tylko czasami myślę, że córkę to już uszczęśliwiamy na siłę .