CAVIARNIA

Asita pisze:U mnie jest super Nareszcie nie muszę udawać, że jestem idealna I w końcu zaakceptował, że lubię czasem zjeść syf z mc donald

Eeeeejjj, przed chwilą coś innego przeczytałam... nie wiem czym mam coś nie tak z oczami czy z głową???

i właśnie to jest super w stałych związkach..

my czasami też lubimy takie syfiaste jedzenie.. raz na miecha sobie pozwalamy

Początki są niby najlepsze, ale później jak już możesz wszystko robić i mówić przy tej osobie i nie przejmować się drobiazgami to jest super. My póki co bardzo dużo robimy razem A teraz dobranoc bo wstajemy o 4 . Też razem

Yyy.. ale ja mam tak samo jak wy, co nie znaczy, że mi nie mówi czasem, że piękna jestem Co do pierdz.. to wstrzymywanie gazów jest niezdrowe, więc o co chodzi

My jesteśmy razem od pięciu lat. Pierwsze dwa miesiące był cud miód orzeszki, potem zaczęło się docieranie... które nadal trwa Ale my obydwoje jesteśmy wybuchowi, uparci itp. itd. W sumie nikomu bym takiej baby jak ja nie życzyła

my od ponad 9.. i Małż mi często powtarza, że mam szczęście, że mnie kocha bo inaczej już dawno by mnie zamordował Więc Strzygo pociesz Małża swego, że może być gorzej (to moja wina, że byłam córeczką tatusia )

Lilith, dokładnie! nie można wstrzymywać.. z resztą mój tato mawiał "Gdyby nie ten dech to by człowiek zdechł"

swoją drogą każdy moment związku ma swoje plusy i minusy.. początki są super, ale po x latach też jest fajnie

My niby z Darkiem długo nie jesteśmy razem ale u nas jakaś taka zgodność nie tyle charakterów co spojrzenia na świat jest i rozumiemy się doskonale, to oczywiście nie znaczy, że we wszystkim zgadzamy ale ja się czuję już jak w starym dobrym małżeństwie, w zasadzie czuję się tak od samego początku, od pierwszego dnia znajomości, bo mu już byliśmy razem zanim się zorientowaliśmy, że jesteśmy Tak szczerze to my jesteśmy razem zanim się spotkaliśmy na żywo.. Bo nas poznała znajoma na skype i to była taka duża konwersacja na chyba z 6 osób (albo więcej) a Darek się prawie nie odzywał ale jakoś tak później zagadaliśmy i gadaliśmy ciągle przez miesiąc i przyjechał do mnie na kawę a później ja do niego i zostałam Od początku planowaliśmy wspólne życie, nie wiem jak co i dlaczego ale jakoś tak pierwszy raz w życiu byłam czegoś tak pewna, w sensie, że on to on i że nikogo innego nie chcę I od tamtej pory tak sobie wspólnie pierdz.. bo razem raźniej

Siula pisze:

Asita pisze:U mnie jest super Nareszcie nie muszę udawać, że jestem idealnaI w końcu zaakceptował, że lubię czasem zjeść syf z mc donald

Eeeeejjj, przed chwilą coś innego przeczytałam... nie wiem czym mam coś nie tak z oczami czy z głową???

Siula, tak niestety mam, że najpierw coś napiszę, a potem myślę, że przesadziłam...i zmieniam...

U nas na początku było dziwnie (ale też bariera językowa mocno przeszkadzała...na pierwszą randkę szłam ze słownikiem... ), dopiero po ok 2 latach stwierdziłam, że chcę z nim jednak być i nie jest mi źle. Bo mi naprawdę było dobrze samej... I teraz, gdyby coś się stało, że nie bylibyśmy razem, to nie szukałabym innego faceta. Tak przynajmniej myślę teraz. Ale docieranie się i uczenie siebie nawzajem kosztowało mnie bardzo dużo wysiłku i tolerancji. A po ponad 6 latach postanowiliśmy się zaobrączkować, więc chyba nam obojgu jest dobrze

Lilith - to ja jak pierwszy raz Piotrka zobaczyłam (odbierałam wraz z przyjacielem kota od niego), to spytałam,czy nie ma wolnego pokoju, bo w takim mieszkaniu mogłabym mieszkać (a wyglądało jak melina ). Potem tydzień łaziłam za przyjacielem, żeby mi dał do niego numer. A dwa tygodnie później, po wielu rozmowach (bo P. jest rozwodnikiem, dzieciatym, z niepełnosprawną córką), już u niego mieszkałam. Niby miałam kota przypilnować na czas jego wyjazdu. Ale zostałam już na stałe.

Pani Strzyga pisze:Niby miałam kota przypilnować na czas jego wyjazdu. Ale zostałam już na stałe.

o Ty spryciulo.. już się Ciebie wyrzucić nie dało

my poznaliśmy się na studiach.. byliśmy w jednej "paczce" a tak serio to podobał mi się inny kumpel (ale nic nie mówcie Małżowi ). W ogóle o Małżu nie myślałam w takich kategoriach że my razem itp.. Nawet jak zaczął świrować to jakoś do mnie to nie dochodziło.. Także serio, to nie wiem jak to się stało, że jesteśmy razem i nawet nie wiemy od kiedy liczyć.. przyjęliśmy za datę pierwszy spacer sam na sam..
Najlepsze, że my nie planowaliśmy za bardzo bycia razem, więc i inni nie wiedzieli i się następnego dnia bardzo zdziwili jak nas cmokających się zobaczyli (w policzek na przywitanie, żeby nie było )