CAVIARNIA

Sam to istna modelka, co za samoświadomość. Salma no cóż. Każdy może sie bać. Za rychła finalizację adopcji.

To się nazywa wdzięk i sila przyciągania

Serdecznie pozdrawiamy Uczestników wątku Salmy i Samanty
Nie możemy doczekać się finalizacji adopcji
W domu wszystko już niemal gotowe na przyjecie dwóch nowych członków rodziny.
Życzymy Państwu miłego dnia.

Rodzina Adopcyjna Salmy i Samanty

Nawet nie zdążyłam laseczek wystawić na fb
Piękne wiewiórki

Ech... Samanta zatęskniła za jesienią... leczymy grzyba. U Salmy ani śladu dziada. Może dziewczyna woli jagódki? Pyrtusie coraz śmielej śmigają po terenie otwartym. Przez ustawiczne obmacywania profilaktyczne przywykają do dotyku ręki, choć na zachwyt z tego powodu jeszcze za wcześnie. Odgłosy porannej krzątaniny wywabiają krasnale z ukrycia. Samanta wychyla się zza domku lub z jego wnętrza i węszy zadzierając pyszczek: "Co masz? Dasz mi?" Za plecami dzielnej koleżanki, niczym cień, pojawiają się niuchające chrapki i odważniejsza część Salmy, która szepcze cichutko: "I co? Da?" Samancie udało się już wdrapać na daszek, czego nie zdołała dotychczas dokonać żadna świnka w jej wieku. Niestety, alpinistka wybrała do wspinaczki daszek spadzisty i po mozolnym osiągnięciu upragnionego szczytu zjechała błyskawicznie z drugiej strony, bezlitośnie ściągnięta przez grawitację... Z niedowierzaniem obejrzała się na miejsce, w którym przed chwilą była i zaszyła się w sianie. Chciała ukryć zakłopotanie spowodowane pierwszym niepowodzeniem, czy postanowiła zostać świnką parterową?

Na pewno spróbuje znowu

Samanta chce być dużą świnką. Nie waha się zabrać smacznego kąska większym od siebie...


Dzielnie zwiedza wszystkie kąty.


Salma tak długo zastanawiała się, czy wyjść z kątka, że koleżanki zdążyły uporać się z kolacją... Mała gapa dostała jeść osobno.


Obie są śliczne!

Dziewuszki znowu trzymają się razem, bo obie już śmigają po piętrach. Zgrany, przesympatyczny duecik! Grzybol zaczyna ustępować pola, ale walka jeszcze potrwa. W okolicy "tłustego czwartku" idziemy na kontrolę...

Miały smarkulki, dla lepszego samopoczucia, jechać na kontrolę obie. Samanta w końcu wyruszyła sama, bo panny pobiły się 5 minut po włożeniu do transportera... Nic się żadnej nie stało, na szczęście. Grzyb ustępuje bardzo wolno. Są już efekty wcierek, ale do końca kuracji jeszcze daleka droga. Wchodzimy z manusanem... Salma to dzikus najwyższego sortu. Przed ludzką ręką wieje, niczym wytrawny narciarz slalomowy. Ma imponujące tempo ucieczki, stosuje nieoczekiwane zwroty i niespodziewane uniki. Zawraca i skręca na pełnej szybkości, bezgłośnie - znaczy nie kwiczy. Dezercji towarzyszy tylko tupot małych łapek na mostku i dachach kolejno przeskakiwanych zabudowań. Domek czeka, a tu masz...

Salma może być jedną z tych laborantek, których oswajanie idzie bardzo bardzo powoli. A bijatyki u takich młodych panienek tez się zdarzają: jedna dojrzewa wolniej, druga szybciej, może też być to kwestia jakiegoś przykrego doświadczenia, czy po prostu wrodzonej płochliwości. Dlatego zawsze lepiej jeśli młodziutkie laborantki trafiają do doświadczonego domu tymczasowego, w którym są inne świnki, żeby mogły się socjalizować.
A nowy domek musi się uzbroić w cierpliwość, bo oswajanie potrwa jeszcze dłuuugo, oj długo