CAVIARNIA

Na pierwszy rzut oka widać, że to fajne chłopaki
A te ich opisy...

Chłopaki ładnie jedzą, nie zwiewają już tak panicznie przy wyciąganiu z klatki, a po wyjęciu dają oznaki życia, tzn. ruszają nosem albo wąsami. Nasza córka stwierdziła, że wyglądają, jakby byli pluszowi.

Zęby mają ładne, białe, a witaminę C ze strzykawki łykają, jakby robili to od urodzenia. Sianko pochłaniają w ilościach hurtowych, tzn. jedzą więcej niż nasze "stałe" trzy dorosłe świnki.

A oto maluchy w całej okazałości:
Sam:

Max:

Taaak, robienie laborantom zdjęć nie jest sztuka łatwą
skamielina rządzi

Chłopaki całkiem szybko się przyzwyczają do nowej sytuacji, już nie wpadają w panikę, jak ktoś przechodzi obok ich klatki, czy się do niej zbliża. Zaraz wybierają się na trawę. W cieniu jest już całkiem przyjemnie. No powiedzmy szczerze, na to co po upałach jest jeszcze trawą Zobaczymy czy im się spodoba . Jeśli powstaną jakieś fajne zdjęcia podzielimy się niebawem.

Widzę wysyp par męskich biało-agucich. Śliczne te chłopaki, oby szybki znaleźli domek.

świeża trawka to jest to!!! Chłopaki najpierw byli nieco nieufni, po kilku minutach rozbawili się na dobre, że trudno było im się pogodzić z powrotem do klatki. Poznali też naszych stałych świnokwych domowników Wszyscy byli ciekawi siebie nawzajem i co najważniejsze nikt, nikogo nie atakował Zdjęcia postaram się wrzucić wieczorem, będą już nieco bardziej dynamiczne

A oto i obiecane zdjęcia:
1. Pierwsze wyjście na trawę. Trochę się boimy.

2. Już się nie boimy. Idziemy zwiedzać to nowe miejsce.

3. Mmm... dobra ta trawka.

4. O rety! Skąd się tu wzięło tyle świnek? I czemu wszystkie idą w moją stronę?!

5. Hm... w sumie to nowe towarzystwo całkiem fajne, ale gdzie się podział Max?

6. O! Tu jestem!

Przedstawię jeszcze towarzystwo Sama i Maxa ze zdjęć w poprzednim poście.
Rudzik - największy i najstarszy, były stowarzyszeniowy laborant (@martu.ha to Twój tymczas z 2012, był z Bielikiem, który już jest za TM )
Sztefan - białobrązowy gładkowłosy, można go zagłaskać, nigdy mu się to nie nudzi.
Zenio - potargany prawie czarnulek i białą pupą, najgłośniejsza świnka, jaką kiedykolwiek spotkałam. Krzyczy jak prawdziwy wieprz ciągnięty z uszy. Sąsiedzi nie mogli uwierzyć, że takie małe zwierzątko potrafi wydać z siebie takie odgłosy.
Sztefan i Zenio przybyli do nas (sąsiad akurat szukał im nowego domu, bo u dziecka stwierdzono alergię na prosiaki) jako nowe towarzystwo dla Rudzika, kiedy odszedł Bielik.

Piękne towarzystwo

Świetne chłopaki!