Dla szynszyli warunki i karma raczej bardziej podobne do tego, co potrzebują koszatniczki. Klatka wysoka z półkami, bo to zwierzątko skaczące. Lubi budki i hamaki, niszczy sprzęty przez gryzienie - potrafi wygryźć dziurę w drewnianej półce. Łatwo się przegrzewa. Pochodzi z obszarów zimnych i pustynnych, dlatego pokarm powinien być suchy, objętościowy - siano, zioła, płatki kwiatów, granulat. Szynszyla ożywia się wieczorem i nocą, ale jeśli są dobrze oswojone, potrafią być aktywne też w dzień.
Łagodne, płochliwe, ruchliwe, nie przepadają za głaskaniem, wolą wspinać się po człowieku

. Dobrze oswojone same wchodzą na rękę i dają się przytulać. Mają bardzo miękkie i gęste futro i zdumiewająco miękkie, ofutrzone łapki, całkiem inne w dotyku od świnkowych i szczurzych. Wymagają koniecznie pojemnika z pyłem do kąpieli, wiele czasu poświęcają na pielęgnację sierści. Nie znoszą moczenia futra.